Een andere aanpak bij mijn tweede kind

In deze blog vertel ik jullie wat ik anders doe bij mijn tweede kind. Lezen jullie mee?

Bij mijn tweede kind had ik een andere aanpak

Er zijn nogal wat verschillen tussen mijn eerste kind en mijn tweede kind. Dingen die als moeder nu anders aanpak. Oefening baart kunst zeggen ze dan. Deze tips kunnen ook helpen.

1. Ziek zijn

• kind 1: Oei, hij niest! Hij zal toch niet ziek worden zeker? Bij de eerste koorts, snelde ik als een overbezorgde moeder naar de dokter.
  kind 2: Hij heeft koorts. Och, het zullen wel tanden zijn. Of één of andere virale infectie (ik haat dat woord). Niks aan de hand. We lossen dit wel zelf op met onze eigen trucjes.

2. Tijd is rekbaar

• kind 1: Ik zat ‘s middags nog in mijn pyjama en had me zelfs nog niet gedoucht. Al mijn tijd ging naar de baby. Voeden, verversen, weer voeden…
  kind 2: Heeft hij weeral honger? Even sussen met een tuut, want de oudere broer kan ook wat aandacht gebruiken. De dutjes en hongermomenten werden wat rekbaar (geen haar op mijn hoofd dat er nog aan dacht om hem wakker te maken om te eten!) en de tweede was vooral een ‘ik-ga-mee-baby’.

3. Spelen

• kind 1: Er is tijd om te spelen, boekjes te lezen, turnoefeningen te doen of naar ze te zitten staren als ze slapen (daar kreeg ik nooit genoeg van). Of toch als ze wat ouder zijn en niet meer om de drie uur moeten eten.
  kind 2: Geen tijd meer om van alles te doen. Er zijn nu TWEE kinderen om mijn aandacht over te verdelen. Ik probeerde de kruipende baby in de gaten houden en op hetzelfde moment achter een uitzinnige kleuter aan te hollen.

4. Chips/choco

• kind 1: Hij was twee jaar of zo toen hij voor het eerst een chipje proefde op een feest. Hij kende het niet, dat vonden we net goed. Hij was toch nog te klein…
  kind 2: Hij proefde zijn eerste chipje toen hij een jaar was of zo (hij had een paar tanden, maar dat ging). Hij zag zijn broer chips eten en wou er natuurlijk ook. Daar gingen mijn principes. (zelfde met choco.?)

5. Speelgoed

• kind 1: We gingen vol enthousiasme speelgoed kopen en laadden ons huis helemaal vol met kinderdingen. Hij moet toch iets hebben om mee te spelen?
  kind 2: Bij elke volgende verjaardag denk ik: “a.u.b. geen speelgoed maar iets nuttigs.” Mijn huis staat al vol. Ik heb amper een plekje voor mijn eigen spullen.

6. Toiletbezoek

• kind 1: Alleen naar het toilet gaan is gedaan. Kind 1 gaat steeds mee.
  kind 2: Twee kinderen die mee naar het toilet gaan, no thanks. Dus probeer ik zo snel mogelijk terug te zijn. Voor het huis een make-over krijgt of er iemand een blauw oog heeft. Ik kan -echt waar- vanaf nu in 30 seconden naar het toilet gaan.

7. Slapen

• kind 1: Een klein kreuntje en ik stond al aan zijn wieg. Alles nog oké?
  kind 2: Een klein kreuntje en ik bad dat hij nog even sliep. Nog even, please.

8. Mijn gevoel

• kind 1: Aargh! Wat is dat hier? Waarom weent die kleine nu? Doe ik het wel goed???
  kind 2: Och, we can do this. Zijn broer is toch ook groot geworden.

9. Liefde

• kind 1: Mijn hart zwol op van alle liefde voor hem. Zo gek hoe graag je dat hummeltje kan zien.
  kind 2: Met de komst van mijn tweede groeide mijn hart gewoon mee. Er is meer dan genoeg liefde voor allebei.

Wat als er ooit een derde komt? Misschien houden we het toch best bij twee 😉

Wat denken jullie…herkenbaar?

Lees ook: Wat je anders doet bij je derde kind (er kwam dus ook nog een derde)