Amai, gij zijt zwaar!

Zwanger zijn, het is wat.
Ik voel me de laatste weken niet meer zo super. Hier komt een klaagpost, sorry!
Die buik zit in de weg, waardoor alles gewoon veel langer duurt dan anders. En dat zint me niet. Je zou me eens mijn schoenen moeten zien aandoen. Daarvan alleen al ben ik buiten adem. Ook bukken is the hell. Maar het meest frustrerende? Dat mensen die me zien en me niet eens echt goed kennen, volop hun mening verkondigen. Alsof ik dat wil horen…

Amai gij zijt zwaar!

“Het is dan voor binnenkort zeker?” (Nee, nog 6 weken!)  of “Amai, gij zijt zwaar!” Als ik dat nog één keer hoor, dan sta ik niet in voor de gevolgen. Ja, ik weet het. Mijn buik is gigantisch, ik waggel als de pest en mijn humeur zit onder het vriespunt. Maar een beetje tact zou welkom zijn. Ik moet het me niet zo aantrekken, maar die hormonen werken ook niet mee.
Ik weet alleszins één ding: als er later iemand langs me waggelt, dan hoop ik dat ik NOOIT zo’n dingen ga zeggen. Verdorie toch! Er zit daar wel een baby in hé…

Tot morgen!
Mie (26/40)