Brief aan mijn jongste: 1 jaar

Het is ondertussen een traditie geworden dat ik mijn kids een brief schrijf als ze jarig zijn. Dit wordt de eerste van Casper. Hier komt ie:

Lieve zoon,

Vandaag ben jarig. Eén jaar al en ik weet niet goed of ik nu blij of verdrietig moet zijn. Er komt een eind aan die babyperiode en dit voor altijd. Want jij bent mijn laatste baby. Graag had ik je nog wat langer klein gehouden. Maar net omdat je mijn laatste bent, heb ik wel volop van jou genoten. Dus dat nemen ze me alvast niet meer af.

Met jouw komst werd ons gezin compleet. Ik voel het in mijn hart en hoofd. Drie is alles wat ik ooit gewenst heb, dus ik ben nog steeds heel dankbaar dat jij erbij gekomen bent. Drie jongens maken van me een echte jongensmama. Natuurlijk had ik ook graag een dochter gehad en in het begin was ik wel wat verdrietig. Maar nu is het goed zo. Ik zou jou voor geen enkele andere dochter willen inwisselen en ik ben heel blij met mijn drie zonen.

Wat ben je in dat jaar gegroeid. Je leerde een gek soort kruipen (iets tussen poepschuiven en kruipen), maar je raakt overal waar je wil. Je klapt in je handjes als de beste, giert mee met de fratsen van je broers en kwebbelt ons de oren van ons hoofd in een gek taaltje waar ik niks van begrijp. Je kreeg al meerdere tanden en houdt ervan als ik liedjes voor je zing.

Alleen dat slapen. Dat vind je maar niks. Zo begint het een gewoonte te worden dat je goed inslaapt en dan overstuur wakker wordt op het moment dat wij eens rustig in de zetel willen wegzakken. Dan ben je plots weer klaarwakker en wil je niet meer slapen. Of midden in de nacht beslis je dat je bed beu bent en heb je nood aan onze nabijheid. Dan is je bij ons in bed te nemen het enige dat helpt. Wat meer slaap, zou wel tof zijn Casper. Gaan we dat afspreken?

Ondertussen ben je al de vierde jarige die we in deze quarantaine moeten vieren. We verjaren allemaal kort na elkaar in maart, april en mei (behalve papa). Het wordt dus weer een feestje met enkel ons vijf. Dat begint wel tegen te steken, want we missen gewoon onze familie. Maar die feestjes halen we wel in als het weer mag.

Lieve jongen, blijf nog maar lekker klein. Zodat ik alles van je nog even in mijn geheugen kan opslaan. Wat zijn je papa en ik trots op jou. We houden van je. Voor altijd.

Dikke kus,
je mama