De angst

Nu de bevalling nadert, voel ik me toch wat onrustig. Want ik weet dat er veel kan mislopen. Daar wil ik niet aan denken, maar toch doe ik het onbewust.
Die angst besluipt me de laatste weken vaak. Dan denk ik: “Ik ben gezegend met twee gezonde kinderen. Wat als het nu geen gezond kindje is?”

Ze zien nog niet alles

Ze kunnen al veel zien op de echo’s en dat zag er steeds prima uit. Maar toch, er zijn zoveel onbekende ziekten. Ze zien ook nog niet alles. Wat als er straks iets misloopt? Of als ik een kindje met zorgen krijg? Kan ik dat wel aan? Hoe gaat het dan zijn voor de boys? Zoveel vragen in mijn hoofd. Het voelt aan alsof drie gezonde kinderen echt teveel gevraagd is.

Rollercoaster

Ik weet dat het komt door de hormonen. Net zoals in het begin van de zwangerschap voel ik me heel emotioneel. Het verdriet over mijn vlinderkind speelt soms ook op. Maar dan ween ik eens goed en gaat het even beter. Dat piekeren zit er altijd wel al in. Meestal kan ik dat van me afzetten. Nu wat minder. Ik zal pas gerust zijn als ik hem in mijn armen heb.

Hadden jullie ook zo’n angst? Of net niet?

Tot morgen!
Mie (28/40)