depressie over het moederschap
persoonlijk

Mijn depressie door het moederschap: weg met taboes

Ik kreeg een depressie door het moederschap. Daar zijn verschillende redenen voor. Onze jongste nachtbraker zorgde voor een gigantisch slaaptekort. Deze winter waren de kids heel veel om de beurt ziek. Geen oplaadmomenten meer door Corona. Veel verdriet over de oudste. Gepieker ’s nachts. Het deed me kraken. Mijn batterijen zijn helemaal leeg. Mijn lichaam op.

Opstaan was telkens een gevecht

Het werd donker in mijn hoofd. Ik zag geen lichtpuntjes meer. De moed zakte me in de schoenen. Nergens meer zin in. Nergens energie voor. Ik werd depressief. Ik snakte alleen nog maar naar rust. Maar mijn gezin kon ik niet zomaar ergens parkeren. Kids maken nu eenmaal lawaai. Ik kon er alleen niet tegen. Opstaan ’s morgens was elke dag een gevecht in mijn hoofd.

Mijn humor om alles te relativeren verdween

Als er dingen tegenzitten, dan lach ik vaak. Humor is mijn houvast om alles te relativeren. Maar het lachen ging niet meer. Er kwamen alleen maar tranen. Veel tranen. Ik botste op mijn eigen grenzen. Altijd heb ik alles gedaan voor mijn kids, nu ging dat niet meer. Ik voelde me wegzakken in een depressie. Het was de hel. Manlief probeerde me te helpen en nam veel taken van me over. Voor hem was het ook allesbehalve gemakkelijk. Ik leunde hard op hem en hij was mijn grote steun. Gelukkig kregen we veel hulp van de oma’s, die kwamen bijspringen om de kids op te vangen. Zodat ik kon rusten.

Blij met kleine stapjes

De dokter schreef me antidepressiva voor. Nu begin ik eindelijk wat effect te voelen. Maar ik ben er nog niet. Mijn energie moet ik erg doseren, anders ben ik na twee uren doodop. Toch ben ik blij met kleine stapjes vooruit. Weer even buiten met de kids spelen. Een wandelingetje in de zon. In slaap vallen met een rustige meditatie-podcast in mijn oren. Ook de gesprekken bij de psychologe doen me goed. Nu pas voel ik hoe weinig ik aan mezelf gedacht heb het voorbij jaar. Ik ben me helemaal verloren in het moederschap. Door echt stil te staan bij wat ik nodig heb en door te rusten, krijg ik weer lucht. Want als ik nu goed voor mezelf zorg, dan kan ik er later ook zijn voor de kinderen. Zodat ik hier sterker uitkom. Voor mijn gezin, want zij zijn de reden dat ik het niet opgaf ❤.

Weg met taboes

Waarom ik dit deel? Er zijn al genoeg taboes in de wereld. Een depressie kan echt iedereen overkomen. Al kan het maar één iemand helpen, dan is mijn missie geslaagd. Zodat die zich minder eenzaam voelt. Daar doe ik het voor.

Ik ben Mie. Mijn blog gaat over het moederschap. Ik neem je mee op avontuur met de nodige humor en drama. Hier vind je vooral eerlijke en herkenbare verhalen.

12 reacties

  • Inge

    Lieve Mieke, mooi dat je je zo open en kwetsbaar opsteld. Zoals ik al met de post liet weten, ondanks de afstand ben je veel in mijn gedachten. Doe rustig aan, dan kom je er als een betere versie van jezelf. Dikke knuffel Inge

  • Barbara

    Hey Mieke,

    Ik heb het gevoel dat onze verhalen een beetje samenlopend zijn….

    3 jaar geleden had ik ook te kampen met een depressie. Ik voeld me net zoals jou: emotioneel, geen zin om iets te doen en moe, enorm moe. Op bepaalde momenten lukte het me niet meer om Daan van school af te halen of eten te maken voor mijn gezin… Het was een héél zware periode maar gelukkig kreeg ik veel hulp en enorm veel begrip van man en kinderen. Echt ongeloofelijk wat ze voor mij gedaan hebben en vooral wat ze van mij verdragen hebben…. Ik heb toen geprobeerd om met begeleiding van een psycholoog maar zonder medicatie er terug bovenop te geraken en voor een groot deel ben ik daar toen wel in geslaagd.
    Een paar maanden terug voelde ik de depressie terug de kop op steken en kreeg het terug heel moeilijk. Ik ga terug naar de psycholoog en ben deze keer wel gestart met anti-depressiva. Dat heeft me enorm geholpen, had ik het geweten dan was ik er 3 jaar geleden al mee begonnen.
    Het lukt me terug om de dag door te komen zonder dutjes en voel me veel rustiger en geduldiger bij de kinderen.
    Het is erg moedig dat je jou verhaal verteld, ik vertelde aan iedereen dat het een burn-out was omdat dit iets beter “aanvaard” wordt dan een depressie. Je hebt gelijk dat we dit taboe moeten doorbreken, we zijn zeker niet de enige.
    Wat ik uit die depressie’s vooral geleerd heb is relativeren. We hoeven niet perfect te zijn om een goeie mama te zijn. Vroeger koos ik ervoor om eerst mijn huishoudelijke taken af te ronden en dan pas tijd te maken voor de kinderen, met als gevolg dat ik héél weinig tijd had voor hen en nog veel minder voor mezelf. Nu maak ik elke dag tijd voor hen en voor mezelf. Die huishoudelijke taken doe ik wel wanneer het past….

    Hou de moed er in Mieke, het komt zeker goed. Stilletjes aan zal je voelen dat de mist in je hoofd zal optrekken, en dan schijnt terug de zon…..

    Dikke knuffel
    Barbara

    PS: Weet dat je welkom bent bij ons, voor eender wat.

    • Mieke

      Dank je wel voor je eerlijke en lieve reactie Barbara. Onszelf op de eerste plaats zetten, maakt van ons geen slechtere moeder. Dat weet ik nu ook. Bedankt voor de steun.

  • Moederschip

    Lieve Mie, ik had al een vermoeden dat er iets aan de hand was want normaal is het hier nooit zolang stil 🙂 Grote stukken van wat je schrijft zijn herkenbaar, het moederschap kan je soms helemaal leegzuigen en als daar dan nog eens een coronajaar bijkomt… heel veel sterkte en neem vooral je tijd om dit allemaal op jouw tempo te verwerken.

    • Mieke

      Dank je wel Sanne! Ja, het is inderdaad niet van mijn gewoonte om zo lang niks te posten, maar de energie was helemaal weg. Met kleine stapjes kom ik er wel weer. Bedankt voor de steun!

  • rietjeorgel

    Bravo Mieke,door jouw getuigenis kun je vast nog mama’s helpen ,die in een dergelijke situatie zitten.Bravo voor de manier waarop je er je nu doorspartelr.Het is echt niet gemakkelijk,maar het lukt je wel .Proficiat.

  • fieke

    Kwetsbaarheid verbindt, hoe moeilijk het ook kan zijn om je kwetsbaar op te stellen.
    Hopelijk heb je ondertussen al wat rust kunnen vinden. Ik wens je het allerbeste, en uiteraard ben je altijd welkom voor een virtuele babbel!
    Veel liefs! X

  • Lifestyle Mommy's ~ Linda

    Lieve Mieke,

    zoals ik al eerder zei vind ik het oprecht een eer dat ik je heb mogen ‘leren kennen’. Ik heb je verhaal gelezen met tranen in mijn ogen. En als ik kijk naar je verhalen zie ik dat je de afgelopen tijd zo ontzettend vooruit gegaan bent. Het valt niet altijd mee om als moeder aan jezelf te denken zonder dat je je egoïstisch voelt. Tenminste, dat is een leerdoel voor mij dan de komende tijd. Je bent een topmoeder en moet af en toe ook aan jezelf denken, hoe lastig ook. Een hele dikke knuffel voor jou 😘

    • Mieke

      Wat lief Linda! Dat is een leerdoel voor elke moeder denk ik. Zorgen voor iemand anders, dan moeten we niet leren. Maar zorgen voor onszelf precies wel. Maar gelukkig weet ik dit nu en hou ik er rekening mee. Want dat wil ik nooit meer meemaken. Alle steun die ik krijg helpt ook wel, bedankt! 😘

Een reactie achterlaten