brieven

Een brief aan mijn 4-jarige zoon

Lieve zoon,
Vier jaar ben je vandaag. Proficiat, lieve man. Wat ben ik trots op jou! Dit leek me de ideale gelegenheid om je een brief te schrijven.

Je bent al vier, het gaat snel. Het lijkt alsof het pas gisteren was dat je voor het eerst in mijn armen lag. Het was direct liefde tussen ons, maar niet degene die je voelt van kop tot teen. Die is pas later gekomen. Ik denk dat dat komt omdat je niet zo’n gemakkelijke baby was. Je weende steeds en de borstvoeding ging ook niet van een leien dakje. Vele weken later ontdekten we dat je verborgen reflux had. De melk stroomde na elke maaltijd terug in je slokdarm en dat deed heel veel pijn. Natuurlijk moest je huilen. Alleen wist ik dat toen nog niet. Ik dacht dat ik iets fout deed, want ik kon je niet troosten. Op den duur huilde ik dan maar met je mee. Ik was ook dodelijk vermoeid, want je gunde me geen rust. Iedereen zei steeds maar dat ik moest proberen te slapen, als de baby sliep. Maar het probleem was dat jij niet sliep, waardoor ik ook geen slaap kon bijtanken. Het was een lastige periode. Ik strubbelde met al die nieuwe dingen en was heel onzeker. Toen je medicatie kreeg, ging het beter. Je kon eindelijk eens wat langer slapen. Je werd rustiger en ik werd zelf ook rustiger.

DSC_0196

Vanaf dat moment was er plaats voor die allesomvattende liefde. Die liefde die zich zowat overal tussen mijn kleine teen en mijn hoofd bevindt. De liefde die soms overstroomt als ik naar je kijk (als je ligt te slapen) of als je iets grappigs zegt. Je bent een hele gevoelige jongen, waardoor ik je soms nog meer wil beschermen dan nodig is. Daar moet ik nog wat aan werken – dat beloof ik. Je kan soms ook koppig zijn. Dat heb je van mij en ik moet zeggen dat ik hier soms al mijn meerdere moet erkennen ?. Maar wat ben je ook grappig, bijdehand en lief.

Ik zou je niet meer kunnen missen. Elke dag maak je mijn wereld mooier. Gewoon door jezelf te zijn. Ik ben fier om je mama te zijn.
Lang zal je leven grote vriend. Nog heel lang en hopelijk heel gelukkig.

Dikke kus
Je mama

matthias en ik

Ik ben Mie. Mijn blog gaat over het moederschap. Ik neem je mee op avontuur met de nodige humor en drama. Hier vind je vooral eerlijke en herkenbare verhalen.

7 reacties

Een reactie achterlaten