Ik zou nooit zo’n moeder worden
Voor ik moeder werd, had ik een beeld van mijn kinderen. Ze zouden manieren hebben, steeds beleefd zijn en altijd goed luisteren. Bleek dat deze kinderen enkel in mijn fantasie bestonden. Mijn kids trekken zich soms niks aan van wat ik wil en doen hun eigen gedacht. Soms maar goed. Perfecte kinderen zonder een perfecte moeder, dat zou wat geven. Niet?
Geen perfecte moeder
Want een perfecte moeder ben ik zeker niet. Daar schreef ik al eerder over. Ik zou zelf nooit zo’n moeder worden die:
- op haar kinderen roept:
Ik ging nooit de crazy mom worden die tegen haar kinderen roept. Sorry buren! Maar soms is het sterker dan mezelf. Na vijf keer hetzelfde herhalen en nog steeds niet de beoogde reactie, dan verhef ik mijn stem. Of als ze iets doen wat absoluut niet mag. Dan voel me ik me daarna direct schuldig. - haar aapjes omkoopt:
Ze gingen altijd flink doen wat ik tegen hen zei… Als ze zin hebben wel ja. Ik heb mijn boys al meermaals omgekocht zodat ze flink zouden zijn. Of omdat ze flink hun tanden zouden poetsen. Oeps. - ze op de i-pad laat kijken:
We kochten een i-pad voor mijn man en ik. Zodat we allebei de krant digitaal konden lezen. Maar ondertussen hebben de kids mijn i-pad en die van manlief ingepalmd om zelf filmpjes te kijken. We hebben nu zelfs zo’n speciaal hoesje, zodat het scherm het overleeft als ze de i-pad in het rond gooien. - vijf keer op een nacht zou opstaan:
Ik zou nooit zo gek zijn om de hele nacht op te staan. Ze zouden wat wenen, ondervinden dat het niets uithaalt en dan dan weer rustig inslapen. Het ding is: Ik kan het niet. Ik kan ze niet laten wenen, dat kan mijn moederhart niet aan. Dus sta ik soms zo’n vijf keer per nacht op. Hoewel ze de laatste jaren ook in ons bed mogen. Alles voor wat slaap. Lastig hoor en ’s morgens ben ik dan best moe. Maar ik wil graag dat ze zich veilig voelen en weten dat mama er altijd is. Noem me gerust gek, maar daar slaap ik toch nét iets beter van (bij manier van spreken?!) - steeds een traantje wegpinkt:
Vroeger lachte ik met mijn papa toen die soms emotioneel werd. Maar sinds ik zelf moeder ben, begrijp ik hem. De eerste keer naar de crèche, de eerste schooldag of een schoolfeest? Ik jank. Vaak ergens in de auto, zodat niemand het ziet. Zieke kindjes op televisie? Ik snotter mee in hun plaats. Ben ik dan echt zo’n watje geworden? Ja! Maar ik schaam me niet. Leve alle mama’s en papa’s die af en toe een traantje wegpinken. We rock!
Ik werd wel zo’n moeder
Ik werd dus wel zo’n moeder. Vind ik dat erg? Helemaal niet. Ik had vroeger geen idee wat het was om 24u dag in en dag uit moeder te zijn. Om te snakken naar vijf minuten rust. Om me te ergeren aan al hun rommel, terwijl ik vroeger zelf zo’n sloddervos was. Maar ik sta er elke dag, voor hen. En ik ben een grote gelukzak.
Welke moeder gingen jullie worden?
40 dagen bloggen: 2/40
Lees ook: Zo’n moeder zou ik nooit worden
Mieke
Ik ben Mie. Mijn blog gaat over het moederschap. Ik neem je mee op avontuur met de nodige humor en drama. Hier vind je vooral eerlijke en herkenbare verhalen.
Dit vind je misschien ook leuk
Mama biecht op #1
Ja, ik heb een favoriet kind!
11 reacties
Anne
Ik denk dat net zo’n mama zou worden als de mama die jij dacht te zullen zijn. Maar daar kwam ook niks van in huis.
Het erge is dat ik het soms nog heb als oma. Soms ben ik nijdig op mezelf omdat het me aan geduld ontbreekt. Vreselijk vind ik dat.
Mieke
Ja, dat is hier ook zo hoor. Maar we zijn ook maar mensen he. Ik zorg wel dat ik het altijd weer herstel met hen. Dat is het belangrijkste.
Inge
Iedereen heeft zo zijn ideeën over het ouderschap. En iedereen trapt in de valkuil van het perfecte kind. We doen het allemaal en komen er allemaal van terug.
Er is alleen een belofte die ik mezelf gedaan heb als ouder. En die belofte kom ik na. Maar die zal ik hier niet schrijven, maar daar zullen we in privé een keer over babbelen.
Mieke
Ja, dit jaar moeten we elkaar echt eens in het echt zien he!
Evi
Goh, ik ging inderdaad ook heel veel van de dingen die jij hierboven beschrijft nooit doen. Maar intussen zijn we zes jaar verder en is mijn visie over het moederschap helemaal anders en doe ik veel van die dingen wel. En dat is ok, want het allerbelangrijkste is dat Tuur zich goed voelt en wij hem helpen om hem verder te ontwikkelen. En betekent dat dat daar al eens veel schermtijd en dergelijke bij komt kijken, dan is dat ok 😉
Mieke
Ja hé, das helemaal ok! 😊
fiekefatjerietjes
Ooooooh, hierover ging ik ooit ook eens bloggen. Tijd om dat conceptbericht eens van onder het stof te halen. Bedankt voor de inspiratie en de reminder! 🙂
Mieke
Fijn dat ik je kon inspireren 😉.
Pingback:
Goofball
over dat 5 keer opstaan per nacht: ik doe het niet alleen maar had nooit gedacht dat ik dat met zoveel liefde en empathie zou doen (ook al staat het huilen me op de lippen van vermoeidheid).
toch wel blij dat ik eindelijk in een fase komt dat dit nu wel aanzienlijk begint te verminderen. Het gebeurt nog, maar niet meer zo vaak.
Mieke
Ja hier is het gelukkig ook al wat minder, sommige nachten. We leven op hoop 😉