Mijn geheugen is een zeef na een zwangerschap

Sinds de komst van mijn twee kids valt mijn geheugen niet meer te redden vrees ik. Het is één grote zeef (Of het ooit naar behoren gewerkt heeft, laat ik in het midden). Slaapgebrek doet wat met een mens.

Wat ik al vergeten ben: mijn straffe stoten.

In die 4 jaar dat ik mama ben, heb ik al enkele straffe stoten uitgehaald. Sommige gebeurtenissen zijn gewoon grappig, maar er zijn er ook bij waarvan denk: “Hoe kan dat nu? Heb ik dat echt gedaan?!” Na wat twijfelen, wou ik ze toch met jullie delen. Om te tonen dat het oké is. Mama’s zijn ook maar mensen, we doen allemaal ons best.
Dit is mij al overkomen:

• De microgolf laten draaien, terwijl de melk er nog naast staat. De deur van de microgolf opendoen en verwonderd zijn dat er niks in de microgolf staat.
• De buggy achter de auto zetten met de baby erin. Ondertussen je andere zoon vastklikken in de auto. Zelf in de auto stappen en achteruit rijden, tegen de buggy! Heel hard schrikken en snel gaan kijken. Gelukkig ben ik een voorzichtige chauffeur, want de baby had niks. Ik was wel heel hard geschrokken. (Hoe kon ik mijn baby gewoon vergeten? Toink!)
• Uit de auto stappen met de kids en je dan realiseren dat de sleutels nog in het contact zitten. Gelukkig was de deur nog niet in het slot gevallen.
• Een centje vergeten voor de kar. Ik moet dan steeds proberen te wisselen bij de slager. Ze kennen me daar al.
• De ene zoon vastklikken in de auto en de andere zoon vergeten vast te klikken. Gelukkig kan hij het al zeggen…
• Ik heb de oudste ooit eens een broek aangedaan van de jongste. Ik vond de broek al wat kort, maar hij kon erin (hij heeft echt geen gat, al zijn broeken zakken steeds af). Dus niet langer over nagedacht. ’s Middags ga ik hem halen en zei hij dat zijn broek niet goed zat. Natuurlijk niet, ocharme.
• Ik vul de vaatwas en programmeer hem zoals het moet. Een paar uur later wou ik hem legen, maar merkte dat alles nog vuil was. Ik vergat op start te drukken. (Is me al meermaals overkomen! Iets over een ezel en zo)
• Ik was ooit eens kleren aan het uitdoen bij de jongste op vakantie. We zaten in de zetel. De oudste riep om hulp. Ik liet de jongste alleen (hij was zes maanden of zo) en ging de oudste helpen. Natuurlijk viel hij even later uit de zetel. What was i thinking ?‍♀️? (Best een groot schuldgevoel achteraf. Gelukkig had hij alleen maar een buil. )
• Een 2 euro muntje vergeten voor het kastje in het zwembad. Waarom precies 2 euro? Dat heb ik natuurlijk nooit bij als ik ga zwemmen, want ik koop ook brood, weet je wel.
• Snel even naar buiten gaan om te post te halen. Ik liet ondertussen de deur op een kier. Slecht plan moeder. Nog geen vijf seconden later hoor ik de deur in het slot vallen. Mijn oudste boef had die doodleuk dichtgegooid. Daar stond ik dan. Geen sleutels. Na wat mislukte onderhandelingen (Doe eens de deur open. Pleaaase?) bleek dat de garagepoort nog open was. Fieuw!

Zwangerschapsdementie bestaat echt

Gelukkig werkt mijn gevoel voor humor nog perfect. Zo lach ik vaak met mezelf en kan ik dingen goed relativeren. Maar het is dus echt wel bewezen dat dit bestaat: zwangerschapsdementie.

Hebben jullie ook zo’n bekentenissen? Ik hoor het graag!

Lees ook: Mama biecht op #1