Gevoelig zijn mag

Mijn oudste is gevoelig. Extra gevoelig. Hoogsensitief zou hier ook passen denk ik. Al van als hij een baby was, voelde ik dat er iets was. Maar ik kon er geen vinger op leggen. Toen hij ouder werd, bleek hoe gevoelig hij is. Dit uit zich in verschillende dingen. Zo kan hij moeilijk tegen drukke plekken. Teveel prikkels. Ook is hij eerder afwachtend en komt hij verlegen over (maar thuis praat hij me de oren van mijn hoofd). Hij wil liever even aftasten en de kat uit de boom kijken. In de spotlights staat hij niet graag, geef hem maar de rust van de natuur.

Erg onzeker

Hij beleeft alles intenser. Zo kan hij super enthousiast zijn. Maar ook heel erg verdrietig als een leuke dag voorbij is, of als we afscheid nemen van familie. Hij denkt over alles veel meer na. Een kind kruipt gewoon op een klimtoren. Mijn oudste denkt eerst: “Zou dat wel lukken? Ga ik niet vallen?”, waardoor hij onzeker is en aan zichzelf twijfelt.

Meer inleving

Vroeger moesten we de tv uitzetten als we naar een film keken en er iets ‘ergs’ gebeurde. Dan kon hij niet meer kijken, want “die jongen heeft nu pijn.” We zijn ooit eens naar een show geweest van Kaatje. Kamiel en Victor hadden per ongeluk op de taart getrapt. Terwijl al de kinderen in de zaal dit hilarisch vonden, begon mijn zoon te wenen: “Kaatje heeft nu geen taart meer.” Hij was ontroostbaar. Het was zo zielig om hem zo verdrietig te zien dat we maar vertrokken zijn.

Zoektocht naar de juiste aanpak

Natuurlijk maak me soms wel eens zorgen. In de harde maatschappij is niet altijd plaats voor gevoelens. Het opvoeden is nog zoeken. Ik reageer vaak niet op de goede manier, weet ik nu. Daar probeer ik aan te werken. Want dat gevoelig zijn mag. Meestal laat ik hem gewoon even wenen, want het moet er toch uit. Wat ikzelf het moeilijkste vind? De grens tussen hem stimuleren en forceren. Als we hem niet een beetje zouden forceren, dan zou hij geen hobby’s doen. Ook geen kampje. Hij zit liever thuis. Maar er zijn natuurlijk ook voordelen. Hij kan zich zo goed verplaatsen in iemand anders. Dit maakt zijn karakter alleen maar mooier. Naar zijn broers toe is hij erg zorgzaam en beschermend. Hij verbaast me elke dag en ik ben zo trots op hem. Dat gevoelig kantje kan dus ook mooi zijn.

Tot gauw,
Mie