Hoera voor mezelf!

Vandaag ben ik 33 jaar. Dat ligt nog altijd dichter bij de dertig, dan bij de veertig, dus dat is oké. Ik vind het trouwens niet erg om ouder te worden. Met wat geluk verdwijnt mijn eeuwige babyface dan eindelijk. Dat babyface achtervolgde me vroeger steeds: in elke school waar ik kwam, dachten ze dat ik de stagiaire was in plaats van de interim. Op dancings mocht ik steevast mijn paspoort bovenhalen om te tonen dat ik echt al achttien was. Top.

Dat heet dan gelukkig zijn

Als ik naar mijn leven kijk, dan ben ik trouwens best gelukkig. Zwanger van mijn derde kindje (en ja, het is lastig en ik kan soms wel een potje zagen (sorry schat!), maar uiteindelijk was dit waar ik steeds van droomde) en twee toffe boys en een lieve man aan mijn zijde. Oké, die boys kunnen het wel eens uithangen, maar ze zorgen ook voor avontuur en liefde in mijn leven. Dus ik ben héél dankbaar.

Ontbijten

Zondag gaan we gaan ontbijten om mijn verjaardag te vieren en daar kijk ik echt naar uit. Eens lekker uitgebreid ontbijten, in alle rust. Want bij ons is dat toch zeldzaam. Meestal zijn mijn kapoenen in topvorm ’s morgens en kunnen ze geen 2 seconden wachten tot ik hun melk bijgevuld heb of hun boterham heb gesmeerd.

Cadeau

Wat ik trouwens als cadeau krijg van manlief? Ik gaf hem natuurlijk een weinig subtiele tip. Het boek dat ik heel graag wil lezen #nietaankindengezinverklappen. Over een mama die ook schrijft over haar kinderen. Het is naar het schijnt hilarisch. Ik kijk er al naar uit om het tijdens mijn bevallingsverlof te verslinden. En het beste cadeau? De kussen en knuffels van mijn boys. En de tekening van mijn oudste, waar hij mama tekent met een baby in haar buik. Smelt!

Tot morgen!
Mie (14/40)