Ik ben drie en luister nog steeds nie(t)

Iedereen kent de ‘nee-fase‘ als je peuter 2 jaar is. Maar dat die maar blijft duren, daar sta je niet bij stil. (of dat wil je niet horen.) Nu is de jongste drie en luisteren doet hij nog steeds niet.

Ze zijn zo wispelturig

Drie jaar is een zo’n fijne leeftijd! Ze blijven maar babbelen tot je hoofdpijn krijgt. Ze stellen zo’n leuke waaromvragen, waar je het antwoord zelf niet op weet. Ze zijn zo wispelturig als het weer. Welke bui hebben ze vandaag? Dat kan elke drie minuten veranderen. De ene keer willen ze hun boterham in stukjes. De volgde keer vergaat de wereld als je hem in stukken snijdt. Een blauwe beker? Een vork in plaats van een lepel? Reden genoeg om door het lint te gaan.

Ze luisteren alleen als het hen uitkomt

Driejarigen zijn zo leuk! Ze kunnen al meer, zijn wat zelfstandiger. Het baby zijn groeit eruit, maar in de plaats komt een geslepen terrorist tevoorschijn. Toneelstukjes opvoeren met veel drama en tranen kunnen ze. Je wordt bespeeld, terwijl je erop staat te kijken.Ze hebben een doorzettingsvermogen om u tegen te zeggen. Maar doen wat jij wil? Luisteren als jij iets zegt? Ze luisteren alleen als het hen uitkomt.

Zelluff doen

Een driejarige in huis is elke dag feest! Vervelen met hen is onmogelijk. Ze willen alles ‘zelluf’ doen. Best reken je die extra tijd wel in. Want alles duurt plots dubbel zo lang en ó wee als je hen toch wil helpen, dan doen ze het zelf gewoon opnieuw!

Wat ik wil!

Ze willen sandalen aan als het putje winter is. Je tekent hun doodvonnis als ze handschoenen moeten aandoen terwijl het vriest. En als hun broer de deur opendoet in hun plaats, dan is dat een aanleiding voor een zenuwinzinking.

Jullie begrijpen nu vast wel waarom ik drie jaar zo’n leuke leeftijd vind. Ik kan niet wachten tot hij vier is.
Of volwassen.

Hebben jullie ook zo’n fijne driejarige?

Lees ook: Waarom mijn peuter weent