Ik geef het toe: ik ben een imperfecte moeder

Perfecte moeders? Ze bestaan waarschijnlijk. Maar daar heb ik toch geen kaas van gegeten. Daarom heb ik het in deze blog over imperfecte moeders.

Ik ben een imperfecte moeder

Ik ben eerder een goed genoeg mama. Ik ben niet de perfecte mama zoals ik had gedacht. Dit deed ik ondertussen al in mijn carrière als mama:

• Ik gaf mijn kind al eens een klets. Oeps. Gelieve me nu niet aan te geven.
• Soms ben ik blij dat de vakantie voorbij is. Leve de structuur!
• Hun knutselwerkjes gooi ik af en toe bij het papier. Ik kan echt niet alles sparen.
• Ik loog al eens tegen mijn kind: dit is echt niet lekker, of nee dat is voor grote mensen.
• Meehelpen zoeken naar iets waarvan ik weet dat ik het zelf verstopt heb. Zoals een verjaardagskaart die steeds hetzelfde liedje speelt. Horendol word ik ervan!
• Zelf hun eten laten maken: wij bakken hier regelmatig pizza. Kinderarbeid ten top.
• “Wauw, mooi” zeggen, terwijl je niet eens kijkt.
• Vroeger deed ik vaak dit spelletje met de kids: wat doen de visjes? Dan doen ze hun mond open en toe en komt er geen geluid uit. Even zalige stilte! (helaas werkt dit nu niet meer ) Het spelletje: om ter langst stil zijn, snappen ze nog niet zo goed.
• Tandenpoetsen overslaan. Gewoon omdat je geen fut meer hebt. Maar nu zijn we weer in een goede periode, probeer deze tip zeker eens uit.

Ik denk niet dat ze er later trauma’s aan over gaan houden. Hoop ik toch.

Heb jij ook zo’n bekentenissen?
Tot morgen!
Mie