Er zouden geen kinderen in ons bed slapen!
Ons bed zou altijd ons bed blijven. Mijn ingebeelde kids zouden niet bij ons komen liggen. Yeah right! We zijn drie kids verder en in ons bed ligt bijna elke nacht een ander kind.
Samen slapen bij ouders in bed
Je kent het wel. De ene heeft een nachtmerrie, de andere koorts en de derde wil liever in ‘het grote bed’. Ik weet niet hoe ze het doen, maar ze wisselen elkaar af, dus is er meestal plaats voor een kind. Soms liggen er zelfs twee. Nu is het zo dat hoe ouder ik word, hoe sneller ze in bed mogen. Want liefst wil ik geen vijf keer opstaan. Ik heb mijn slaap namelijk echt nodig. Maar praktisch is het natuurlijk niet. Dan vliegt er midden in de nacht een arm tegen je hoofd of ligt er een been in je nek. Dan palmt een kind al je plaats in en heb je zelf nog zo’n 5 centimeter. Goed slapen doe ik niet, maar dat is nog altijd beter dan helemaal niet slapen.
Samen slapen met een kind in je bed
Had ik vroeger ooit gedacht dat ik dat ging toelaten? Never! Maar ik had ook niet gedacht dat ik dat ik mijn kids zou omkopen. Het schijnt wel gezond te zijn dat samen slapen. Je voelt je veiliger en je stresshormoon verlaagt. Ik ben er nog niet aan uit of het voor mij ook zo gezond is. Het ding is gewoon: we hebben een groter bed nodig voor mijn moeilijke slapers.
Mijn man heeft pas ’s ochtends door dat er weer een kind in ons bed ligt
Terwijl de man bij vriendinnen dan vaak verhuist naar het bed van het kind, is dit hier niet zo. Manlief merkt meestal pas tegen de ochtend dat er weer een kind in bed ligt. Want hij slaapt erg vast. Dan zegt hij dat ik ze gewoon wat langer moet laten huilen. Maar nee, ik laat ze niet huilen. Ik wil dat ze zich veilig voelen. En we gaan ook het risico niet nemen dat er nog een kind wakker wordt!
Hoe gaat dat slapen bij jullie?
Groetjes van een slaperige moeder
Mieke
Ik ben Mie. Mijn blog gaat over het moederschap. Ik neem je mee op avontuur met de nodige humor en drama. Hier vind je vooral eerlijke en herkenbare verhalen.
Dit vind je misschien ook leuk
Mama rijdt als een gek rond naar hobby’s
Eerlijk moederschap: Soms zou ik de tijd willen stoppen
11 reacties
MamaJezz
Hier slapen ze ’s nachts wel in hun eigen bed. De jongste slaapt s avonds wel in, in ons bed..omdat hij bang is voor het geluid van de kachel. Maar we kunnen hem zonder moeite over leggen in zijn eigen bed als wij naar bed gaan. Als ik ’s ochtends wakker wordt wil hij wel altijd bij mij komen liggen .
miekids
Dat is ook wel een goede manier. Helemaal oké ?.
budgetproofmama
Voor ik kinderen had dacht ik dat ze nooit in ons bed zouden komen. De realiteit is inmiddels heel anders. Mijn oudste huilde hele veel als baby en kwam ontzettend moelijk tot rust. Als het dan een slukt om haar na 30 pogingen weg te leggen werd ze na een kwartier weer wakker en begon het ritueel weer. Bij mij sliep ze het bezte en zelfs dan vaak wakker. Uiteindelijk ging ik erin mee en heb ik me verdiept in samen slapen wat uiteindelijk ook het beste voelt voor ons. Toen ik zwanger was van mijn jongste hadden we al bedacht er nu direct in mee te gaan, hij slaapt veel makkelijker maar icm de borstvoeding komt hij als hij snachts wakker wordt bij ons en dat vinden we ook nog heel fijn. Oudste beland trouwens ook nog steeds bij ons, ze is dol op haar eigen bed maar slaapt bijna nooit door en wij kiezen voor de weg met de meeste slaap wat dat betreft.
miekids
Dat begrijp ik helemaal. Ze hebben dat veilige gevoel nog nodig he.
Kris10
Felix sliep vanaf het begin bij ons. En iets later werd dat ‘bij mij’. Mijn vriend is een van die superlichte slapers. Nu begint hij de nacht meestal in zijn eigen bed en pluk ik hem eruit wanneer hij midden in de nacht wakker wordt. Op die manier krijgen we allemaal het meeste slaap.
miekids
Ja begrijp ik helemaal. Als het voor jullie werkt, dan is dat helemaal oké ?.
Goofball
Onze kinderen hebben zo lang als ze in de co-sleeper fysiek pasten ook bij ons en naast ons geslapen. Ik vond dat super fijn en beter voor onze nachtrust. Daarna zijn ze naar een eigen kamer verhuisd en dat bleek voor de kinderen meer slaap op te leveren in feite, al betekende dat wel dat ik paar keer per nacht initieel nog uit mijn bed naar hun kamer moest.
Door zeer zware verbouwingen hebben we uiteindelijk weer 8 maand met 4 op 1 kamer geslapen.
Ik vind het super fijn om ze bij mij op de kamer te hebben maar na de babytijd zorgt echt bij ons in bed slapen ervoor dat ik gewoon NIET slaap (door gewrikkel van die lichaampjes) en opsta en in de zetel ga zitten mokken. Dus ‘k probeer dat echt te vermijden en daar is nu ook geen vraag meer naar van de kinderen. Als ze echt ziek zijn, kan ik wel het logeerbed op hun eigen kamer uittrekken en zo indien nodig dichtbij hen slapen. Als ze nachtmerrie gehad hebben of zo, dan ga ik toch ook heel even dicht bij hen in bed liggen om hen die nabijheid en geborgenheid te geven , oxytocine door knuffels en zo hen weer rustiger in slaap te krijgen. Maar dat laatste is dus echt zelden.
In elk geval laat ik ze ook niet huilen en wil ik, als ik merk dat ze er nood aan hebben, toch ook wel de nabijheid geven die ze nodig hebben. ‘k heb denk ik gewoon geluk dat ze relatief goede zelfstandige slapers zijn, waardoor ze dus niet in ons bed meer belanden.
Pingback:
Pingback:
Anja
Hoi , ik ben inmiddels oma en ik moet zeggen dat er bij ons ook elke nacht 2 tot 3 in bed lagen. Geloof me, dat gaat voorbij. met een jaar of 6/7 gebeurd het nog maar sporadisch. Ik denk altijd aan vroeger toen ik klein was. Mijn ouders hadden 11 kinderen en als je eng gedroomd had kroop je bij hun in bed. Dan gebeurde het dat er al 1 naast vader, 1 naast moeder en 1 in het midden lag en aan het voeteneind nog 1 . Al voelde je maar een teen van papa of mama je voelde je VEILIG Ik heb mijn kinderen ook dat VEILIGE gevoel gegeven , zeggen ze. Mijn kleindochter sliep ook tot een jaar of 7 bij mijn dochter
Mieke
Ja, inderdaad dat veilige gevoel is heel belangrijk. Bedankt voor je lieve reactie!