Wanneer en hoe vertel je je kind dat het autisme heeft?

Enkele weken geleden vertelde ik aan mijn oudste dat hij autisme heeft. Hoe we dit aanpakten, vertel ik je in deze blog. Wie mij al een tijdje volgt, die weet dat mijn oudste zoon de diagnose autisme kreeg toen hij zes jaar was. Hij was een huilbaby, maar eerst vond ik hem gewoon heel erg gevoelig. Hoe groter hij werd, hoe duidelijker het was dat hij nood had aan structuur en niet van drukte hield. Maar zes jaar is nog te jong te begrijpen dat je anders bent.

Wanneer vertel aan je kind dat het autisme heeft?

Sinds maart is hij acht jaar geworden. Hij voelt dat sommige dingen moeilijk zijn voor hem en dat hij bepaalde dingen niet leuk vindt, die anderen wel leuk vinden. Hij stelde er nog niet echt vragen over, maar ik merkte wel dat hij begon te twijfelen aan zichzelf. Daarom vond ik het tijd om dit met hem te delen. Acht jaar is ook een goede leeftijd, want ze kunnen dit al meer plaatsen. We denken altijd dat ze nog te jong zijn voor bepaald nieuws, maar soms sta je ervan versteld hoe ze het opnemen. Kinderen kunnen meer aan dan wij denken.

Hoe vertel je wat autisme is?

Kies boekjes uit die wat meer uitleg geven

Ik koos ervoor om de uitleg te doen aan de hand van een boekje dat ik van de bibliotheek leende. Het boekje dat ik koos, heeft als titel: ‘Wat jij ziet en wat ik voel’ van Kathy Hoopmann.

Het boekje toont op een eerlijke en positieve manier hoe iemand met autisme zich kan voelen. Er staan op elke pagina dierenfoto’s die grappig zijn en het geheel wat luchtiger maken. Het is erg duidelijk uitgelegd en mijn oudste herkende zich in veel zaken. Ik vond dit een goede manier. Maar jij kan er ook voor kiezen om het op andere manieren te doen.

Ga in gesprek met je kind

Toen het boekje uit was, zei hij dat zijn goede vriend autisme heeft. Dat weet hij al, maar toen ik zei dat hij het ook heeft, was hij vooral verbaasd. Maar toen viel het kwartje. ‘Daarom herken ik zoveel dingen in het boek mama’, zei hij. Ik vertelde dat zijn nonkel autisme heeft en dat er heel veel mensen zijn. Dat hij daarom niet houdt van veranderingen of van drukke plaatsen. Ook felle lichten en geluid zijn lastig voor hem. Daarna legde ik het boekje op de salontafel en liet ik het enkele dagen rusten. Na een dag of twee wou hij het boekje nog eens lezen.

Sta open voor vragen

Zijn goeie vriend is naar een andere school gegaan en toen kwam de vraag: ‘Moet ik dan ook naar een andere school?’ Ik zei dat er scholen bestaan die inderdaad minder druk zijn en waar ze hem beter kunnen helpen. Want soms geeft hij nu al aan dat het moeilijk is. Vooral motorisch vraagt het veel inspanning van hem om mooi te schrijven. ‘Maar dan moet ik nieuwe vrienden maken’. De oudste is verlegen en nieuwe vrienden maken is voor hem echt de hel . Nu heeft hij twee goede vrienden die hem helpen in de klas en ik ben daar zo dankbaar voor. Maar samenwerken met andere kinderen die hij minder goed kent, geeft hem stress.

Benadruk dat ze anders zijn, maar daarom niet slechter of beter

Het boek geeft de zaken eerlijk en op een positieve manier weer. Dat heb ik hem ook uitgelegd. ‘Je bent anders dan ons. Maar je mag zijn wie je bent en dat is voor ons even goed. We zien je graag zoals je bent.’ Deze woorden zijn ook belangrijk, vooral omdat ze soms gaan twijfelen aan zichzelf. Maar zij hebben ook sterke kanten en talenten die heel waardevol zijn.

Durf het gesprek aan te gaan

Dat gesprek aangaan met je kind is niet gemakkelijk. Daarom stellen veel ouders het uit. We willen onze kinderen beschermen. Maar heb je niet liever dat hij het van jou hoort, dan van iemand anders? Nu Matthias het weet, geeft hij ook meer aan dat het voor hem moeilijk is. Zo zei hij laatst: ‘Ik hou niet van veranderingen.’ Vroeger zou hij boos geworden zijn, maar nu weet hij waar het vandaan komt. Het zal hem zeker helpen in zijn ontwikkeling en zijn zelfvertrouwen.

Hebben jullie nog tips of hoe hebben jullie het verteld aan je kind?