Mijn moederbubbel en moedergevoelens
mama zijn,  tegenstrijdigheden

Laat me maar in mijn moederbubbel

In januari gingen we een weekendje weg voor de verjaardag van manlief. Het was de eerste keer dat mijn kids twee nachten gingen logeren. Andere keren was het altijd voor één nachtje en de volgende dag stonden we daar dan al redelijk vroeg, omdat ik ze miste. Dus ik wist dat het deze keer wat moeilijker ging worden…

Hand in hand lopen

Eigenlijk was het vooral heel leuk. Eens even een serieus gesprek voeren, rustig kunnen douchen of ontbijten en alleen maar aan jezelf hoeven te denken. Zalig! We merkten ook dat we nog genoeg gespreksstof hadden met twee en we konden nog eens hand in hand lopen. Romantisch niet? Maar toch dacht ik ook heel veel aan hen. Wat zouden ze nu doen? Hoe zouden ze zich voelen? Ik weet dat ze de tijd van hun leven hadden bij oma en opa. Dus ik was gerust. Maar toch.

Meer genieten

Na zo’n weekend helemaal opgeladen, nam ik me voor om wat meer te genieten. Als je thuis zit en ze steeds om je heen hebt, dan snak je naar zo’n weekend weg. Maar als je weg bent, dan denk je: “wat zou het nu leuk zijn in de zetel met hen.” Zo is het ook nooit goed… Soms voelt het gewoon dubbel. Dus had ik me voorgenomen om weer even in mijn moederbubbel te kruipen. Ik zit er nog steeds in. Al proberen we elke maand wel tijd te maken om met ons tweetjes ergens iets te gaan eten. En als de baby is er, dan gaat het so-wie-so ook weer twee jaar duren voor ik afstand van hem neem.

Hebben jullie dit ook? Of ben ik de enige softie hier?

Morgen neem ik een rustdagje.
Tot later,
Mie (13/40)

Ik ben Mie. Mijn blog gaat over het moederschap. Ik neem je mee op avontuur met de nodige humor en drama. Hier vind je vooral eerlijke en herkenbare verhalen.

5 reacties

Een reactie achterlaten