Mama doet een middagdutje
slapen

Sssht…mama doet een middagdut(je)

Middagdutjes zijn een onderdeel van mijn leven geworden. Hoe dit komt, leg ik even uit. Ik heb nogal veel slaap nodig. Vroeger kon ik zonder problemen tot 10 uur in mijn bed blijven liggen. Maar sinds ik mama ben, is dat gedaan. Over en uit. Ik heb namelijk twee vroege kapoentjes. Meestal zijn ze al om 06.30u wakker. Dat wil zeggen: er is altijd wel één wakker en die maakt gewoon de ander wakker (geweldig!). Want ze slapen nu samen. Met de verbouwingen hebben we even geen plaats meer voor een aparte kamer.

Mama doet een middagdutje

Dus verlopen mijn ochtenden nogal anders. Tegen de middag heb ik al bergen werk verzet. Ik heb gekookt (lees snel iets in elkaar geflanst, maar het kan ermee door), met de kids gespeeld, opgeruimd, wat schoolwerk proberen te doen (maar dit gestaakt, toen ik zo’n 100 keer tussenbeide moest komen), een poging gedaan om te strijken, nog eens opgeruimd (want wat is er nu leuker dan dingen uitgooien?) en de kip eten gegeven. Na het middageten doet de jongste een dutje en vaak begin ik dan ook te geeuwen. (Een mens zou van minder moe worden, ik ben dan ook al eeuwen wakker…) Dus soms doe ik dan even mijn ogen dicht. Vroeger als mijn ouders een dutje gingen doen, dan lachte ik daarmee. Dutjes waren voor oude mensen (nu denk ik daar uiteraard helemaal anders over). Ik herinner me nog de momenten dat ik dan als kind heel stil moest zijn, want mijn ouders lagen in de zetel te slapen. Ik vond het altijd gek dat ze niet naar bed gingen, maar nu besef ik dat ze gewoon in de buurt wilden blijven.

Even mijn ogen dicht doen…even maar

Dus dit doe ik ook. Ik blijf in de buurt. En ook als ik slaap, hoor ik alles perfect. Alleen vindt mijn oudste het wat moeilijk om mama even te laten slapen. Hij wil me nét dan eten laten proeven uit zijn keukentje, vertellen dat hij van me houdt of bij me in de zetel kruipen en alle plaats opeisen. Veel slapen doe ik natuurlijk niet. Maar hé! Rusten is ook al mooi. Even mijn ogen dicht doen en aan niks moeten denken. Zalig. Wist je trouwens dat een middagdutje van maximum 30 minuten gezond is?

Ik verleg mijn dag

Tegen 21.30 zijn mijn batterijen leeg. Dan ga ik slapen, want anders val ik gegarandeerd scheefgezakt en kwijlend in slaap in de zetel (nu gaat dit wat moeilijk op een stoel). Zelfs als ik op een feest zit, hoor ik mijn bed roepen en begin ik inwendig al te geeuwen. Het is niet de zozeer avond zelf die lastig is, maar ik denk altijd aan de volgende morgen. Tegen 06.30 zijn ze daar weer en wordt verwacht dat mama ook helemaal klaarwakker en topfit is. (De gedachte alleen al maakt me moe!?)

Dus als je me soms eens wat verkreukeld aan de schoolpoort ziet staan met mijn haar in de war, ga er dan maar vanuit dat ik even een dutje deed. Gewoon omdat het kan. Die wasmand met strijk loopt heus niet weg. Maar mijn moraal wordt er echt stukken beter van.

Doen jullie soms ook een middagdutje? Of ben ik hier echt de enige slaapmuts?

Tot gauw,
Mie

Lees ook: De mama die moe is

Ik ben Mie. Mijn blog gaat over het moederschap. Ik neem je mee op avontuur met de nodige humor en drama. Hier vind je vooral eerlijke en herkenbare verhalen.

11 reacties

Een reactie achterlaten