Mijn gesneuvelde moederprincipes

Voor ik moeder werd had ik zo’n aantal moederprincipes. Je kent het wel, zo’n gedachten in je hoofd waarbij je denkt: Met die van mij gaat het geen waar zijn. Dingen waarvan ik dacht dat ik er Niet. Nooit. Jamais. van ging afwijken. Wel dus. Er zijn ondertussen heel wat moederprincipes gesneuveld.

Deze moederprincipes schafte ik al snel af

1. Ik zou ze niet voor de tv zetten om te koken
Mulitasken lukt me niet zo goed als ik aan het koken ben én er een huilende peuter op mijn arm zit. Vooral niet als de timer afgaat dat de aardappelen gaar zijn of als je dringend het vlees moet omdraaien. Dan brandt er al snel iets aan, schift mijn saus of vergeet ik tomatenpuree in de spaghettisaus te doen (yes, that’s me). De tv is dan mijn grootste vriend (Thank God!). Sorry not sorry.

2. Mijn kids zouden beleefd zijn en niet roepen
Was dat even verkeerd gedacht. Mijn kids roepen van als ze ’s morgens wakker worden tot ze terug in hun bed zitten. Ze kunnen precies niet gewoon praten. “Ma-ma, water!” “Mama, ik vind mijn schoenen niet!”. Als ze het nu nog beleefd zouden vragen, maar dat vergeten ze telkens. Ze zijn ook dol op roepspelletjes, waarbij ze om ter luidst naar elkaar roepen. Plezant dat dat is! Het eindigt meestal met mama die dan stop met roepen schreeuwt. Oeps. Fantastisch voorbeeld, weet je wel.

3. Ik ging mijn kids nooit omkopen
Ze zouden altijd flink doen wat ik zeg. Hmm…als het in hun kraam past wel ja. Mijn moeilijke eter heb ik al meermaals omgekocht met een dessertje. Alleen zo proeft hij bijna alles. Eerst flink opruimen en dan gaan we iets leuks doen, is ook mijn standaard antwoord geworden. Dit moederprincipe sneuvelde al snel.

4. Ik zou niet in discussie gaan met mijn kinderen
Mijn kids zouden moeten luisteren. Ik zeg nee en dat was het dan. Maar ze praten me dus al onder tafel (de oudste toch, tegenspreken dat hij kan). Hij onthoudt ook al veel dingen die ik zeg en gebruikt ze dan tegen me (vier jaar is hij. vier ?‍!). Daarbij kunnen ze ook zo lief kijken met hun puppy-oogjes. Zeg dan maar eens nee.

5. Ik zou niet naar K3/Piet Piraat luisteren in de auto
Ik hou van muziek. In de auto ligt de radio standaard aan en kwijl ik mee op herkenbare songs. Maar sinds mijn koters er zijn, willen ze graag naar hun muziek luisteren: beter gekend als K3 en Piet Piraat. Als de kids zijn afgezet, dan gebeurt het vaak dat ik nog steeds naar hun muziek luister. Per ongeluk weliswaar (ja, echt!). Al die liedjes zijn ook van die oorwurmen, die je dan een hele dag plagend in je hoofd hoort. Maar één ding is een feit: ik word er wel vrolijk van.

6. Ik zou mijn kind nooit dragen
Ik lachte altijd stiekem met ouders die hun kind droegen. Waar bestaan buggy’s anders voor? Hmm…naïef. Dat veranderde toen ik meneertje Thomas op de wereld zette, die niet met zich laat sollen en zijn zin doordrijft. Hij wil niet stappen en hij wil ook niet in de buggy. Hij wil gedragen worden. Liefst zo ver mogelijk. Als je hem niet draagt, dan krijst hij heel het kot bijeen. En hij geeft niet op. Dus draag ik hem vaak, eigenlijk meer dan goed is. Omdat het sneller gaat en vooral voor de rust in mijn bovenkamer.

Hebben jullie ook zo’n principes die ondertussen gesneuveld zijn? Ik hoor het graag!

Mijn gesneuvelde moederprincipes