peuterpuber

Met een peuter naar de supermarkt

Wat is het gezellig om met een peuter van 20 maanden naar de supermarkt te gaan. Echt top! En wel hierom:

Puntensysteem

Hij wil gelukkig nog net in de kar zitten. Oef! Dan kan hij al niet gaan lopen. Punt voor mama. Gestructureerd als ik ben heb ik mijn lijstje mee, want anders vergeet ik de helft en kom ik thuis met zaken die we niet nodig hebben. Maar zodra hij mijn balpen en lijstje ziet, wordt het plezant. Hij roept ‘ebben’! Niet één keer maar zo’n tien keer en loeihard. Als ik nee zeg, begint hij oorverdovend te huilen. Topamusement. Ik probeer hem af te leiden met één of ander doosje dat in mijn handtas zit (voor noodgevallen..zoals nu dus!) Maar hij wil er niks van weten en gooit het boos op de grond. Punt voor Thomas.

Omkoperij

Ondertussen kijkt zowat de hele winkel in mijn richting. Luid huilend exemplaar gespot lijken ze te denken. Heel boeiend blijkbaar. Tussen de blikken door zie ik afkeuring en medelijden. Rustig blijven, maar ik erger me intussen groen. Tijd voor een tegenzet. ‘Wil je een ‘vleesje’ broertje?’ vraag ik poeslief. ‘Maar dan moet je wel stoppen met wenen.’ Het wenen stopt inderdaad. Nu roept hij vleesje. Maar het klinkt eerder als ‘eesje’. Geen kat die het verstaat en hij is tenminste redelijk stil. Omkoperij werkt, check. Punt voor mama.

Kaas

Ondertussen probeer ik op mijn lijstje te kijken zonder dat hij het ziet. Heel handig. Ik laad dingen in de kar die hij herkent en hij roept enthousiast ‘banaan’ en ‘koek’. Maar ik mag overal aankomen en hij moet vooral rustig zijn en stil zitten. Dat dacht ik niet moeder. Hij draait zich om en haalt zijn beste turnoefeningen boven om iets uit de kar te pakken. Een stuk kaas komt binnen zijn bereik. Hij bijt een stuk papier met kaas af en zegt triomfantelijk: ‘lekkel’. Punt voor Thomas.

Kassa

Tijd voor de kassa, want winkelen is geweldig. Hij mag meehelpen om alles op de band te gooien. Dit mag je gerust letterlijk nemen. Hij kwakt alles erop en heeft er nog plezier in ook. Punt voor Thomas. Ik betaal. Oef, dit hebben we weer overleefd denk ik. Thuisgekomen werk ik wat chocolade naar binnen. Dat heb ik meer dan verdiend. Boodschappen doen we volgende week wel weer, als mijn geduld terug gegroeid is. Maar ik zie mijn kleine bengel nog steeds even graag. Punt voor de mama.

Gaan jullie ook zo graag winkelen met jullie kids? ?

ps: Dit is een blog die ik al eerder schreef, maar publiceerde op mijn andere (eerste, voorlopige site). Hoe dan ook, hij is te leuk om hem hier niet nog eens te delen. En echt, mijn inspiratie is een beetje zoek.

Tot morgen!
Mie (37/40)

Ik ben Mie. Mijn blog gaat over het moederschap. Ik neem je mee op avontuur met de nodige humor en drama. Hier vind je vooral eerlijke en herkenbare verhalen.

4 reacties

  • Goofball

    de onze liet ik heel vaak aan de groenten en fruit weegsystemen zelf het juiste fruit/groente zoeken om de stickers te kleven: groot succes en goeie educatieve puzzel (maar traag)

    Tegenwoordig mag hij alles scannen, maar heb ik al gemerkt dat hij in zijn enthousiasme al eens dingen in het rek nog wil proberen scannen. Dus ‘k heb weer een paar extra ogen nodig.

    Meestal lopen ze bij ons zelf rond (al dan niet met minikarretje dat dan halfweg achtergelaten wordt en je dan weer mag gaan zoeken en wegbrengen). ‘k ben ze echt al kwijt geweest.

    Gelukkig doet mijn man meeste boodschappen en hij vindt dat prima met de kinderen. Anders doen we het samen in het weekend en zijn we dus met 2 volwassenen. Dan kan de eens zich met het echte winkelen bezig houden en de anderen de kinderen in de gaten houden. Meestal zijn ze echt wel braaf, maar ja, soms eh….grr soms. Maar in een weekend heb ik dan ook meer tijd dus is het niet zo erg als alles langer duurt.

Een reactie achterlaten