Mijn oren zijn gaan vliegen
Had je me zes jaar geleden verteld dat mijn kids meer niet dan wel zouden luisteren? Dan had ik je oprecht uitgelachen. Want mijn kids gingen wel luisteren. Nu lach ik niet meer. Of eerder groen. Want ze luisteren dus écht niet.
Ze doen gewoon hun eigen zin
Als ik iets vraag, dan moet ik dat eerst tien keer herhalen voordat er ook maar iets van reactie komt. De eerste keer vraag ik het vol enthousiasme en poeslief. De vijfde keer al lichtjes boos en geïrriteerd. Maar de tiende keer roep ik en slaan er vlammen uit mijn oren. Echt voorbeeld gedrag laten we zeggen.
“Mijn oren zijn gaan vliegen”, zei de oudste onlangs, toen ik hem vroeg of zijn oren niet werkten. Ik zou het nog gaan denken ook. Vooral bij het ‘stoppen met ruziemaken’, daar hebben ze geen oren naar.
Niet discussiëren, maar handelen
In een artikel dat ik enkele weken terug las, stond er dat ik moest handelen. Dit onthouden ze veel beter. Ruimen ze hun schoenen niet op, na de zoveelste keer? Gooi ze dan buiten. Hoop dat het ’s nachts goed regent en ze met drijfnatte schoenen naar school moeten. Komen ze niet om te eten? Dan krijgen ze niets meer. Misschien moet ik mijn wraak van enkele weken geleden dan toch beginnen toepassen ?? Hoe doen jullie dit?
Tot gauw,
Mie
2 reacties
Goofball
voor bepaalde dingen (dooreten, zich klaarmaken om naar school te gaan, opruimen om te gaan slapen) handel ik er wel naar ja. Dan gaat licht uit en vertrek ik gewoon. ’t Is niet dat ik het nog niet 5 keer gezegd had, dus dan ben ik weg (voor efkens toch, lang genoeg dat het goed doorgedrongen was).
Of een boek/ ipad/ … uit hun handen nemen zonder extra commentaar en ver wegleggen of hun hand nemen en ze zonder verder commentaar even in hoek brengen en wegwandelen.
miekids
Ja, soms moet je ze inderdaad echt eens goed doen schrikken. Ik probeer er ook naar te handelen.