Mijn oren zijn gaan vliegen

Had je me zes jaar geleden verteld dat mijn kids meer niet dan wel zouden luisteren? Dan had ik je oprecht uitgelachen. Want mijn kids gingen wel luisteren. Nu lach ik niet meer. Of eerder groen. Want ze luisteren dus écht niet.

Ze doen gewoon hun eigen zin

Als ik iets vraag, dan moet ik dat eerst tien keer herhalen voordat er ook maar iets van reactie komt. De eerste keer vraag ik het vol enthousiasme en poeslief. De vijfde keer al lichtjes boos en geïrriteerd. Maar de tiende keer roep ik en slaan er vlammen uit mijn oren. Echt voorbeeld gedrag laten we zeggen.

“Mijn oren zijn gaan vliegen”, zei de oudste onlangs, toen ik hem vroeg of zijn oren niet werkten. Ik zou het nog gaan denken ook. Vooral bij het ‘stoppen met ruziemaken’, daar hebben ze geen oren naar.

Niet discussiëren, maar handelen

In een artikel dat ik enkele weken terug las, stond er dat ik moest handelen. Dit onthouden ze veel beter. Ruimen ze hun schoenen niet op, na de zoveelste keer? Gooi ze dan buiten. Hoop dat het ’s nachts goed regent en ze met drijfnatte schoenen naar school moeten. Komen ze niet om te eten? Dan krijgen ze niets meer. Misschien moet ik mijn wraak van enkele weken geleden dan toch beginnen toepassen ?? Hoe doen jullie dit?

Tot gauw,
Mie