brieven

Mijn oudste is 7 jaar

Lieve Matthias,

Wat gaat de tijd snel. Je maakte me 7 jaar geleden voor het eerst mama. Deze titel draag ik met trots, want jullie zijn echt het beste wat me kon overkomen.

Je wordt groot, maar soms zou ik je graag terug in een potje stoppen. Om je te beschermen. De wereld is niet gemakkelijk voor je. Teveel prikkels, teveel lawaai. Dingen die voor ons vanzelfsprekend zijn, begrijp jij niet goed. Structuur en regelmaat helpen je. We proberen je een veilige thuis te geven, waar je jezelf kan zijn. Waar je boos kan zijn en het oké is om even stoom af te laten.

Vanop de zijlijn moedigen we je aan om dingen te doen, waar je bang voor bent. Want je kan meer dan je zelf denkt. Het is zo frustrerend dat we overal moeten wachten voor hulp, maar het maakt ook een oerinstinct wakker in me. Het leert me dat ik ga vechten voor je, zodat je alles krijgt wat je nodig hebt. We zullen er altijd voor je zijn.

Je leert me door jouw ogen naar de wereld te kijken. Je hebt zo’n goed en groot hart. Een knuffelkont. Orka’s en walvissen zijn je lievelingsdieren. Je houdt van grapjes maken, al ben jij de enige die dat mag. Wat zie ik je graag! Zoals je echt bent. I can see your true colors.

Een hele fijn verjaardag lieve vriend! ❤


Ik ben Mie. Mijn blog gaat over het moederschap. Ik neem je mee op avontuur met de nodige humor en drama. Hier vind je vooral eerlijke en herkenbare verhalen.

7 reacties

Een reactie achterlaten