Nu je nog klein bent

Casper, je bent nu al een maand bij ons. We genieten zo van je, want je bent zo’n rustige, zalige baby. Voor de broers mag het gerust wat sneller gaan. Want je slaapt zoveel. Ze willen al met je voetballen of op de trampoline springen. Maar voor mij is het perfect. Ik geniet nog meer van je, nét omdat ik weet dat je mijn laatste baby bent.

Wij samen, net zoals vroeger

Vaak zou ik wat meer moeten stofzuigen of opruimen, maar dan denk ik: ik ga nog wat knuffelen. Want nu wil je dat nog (als je zestien jaar bent waarschijnlijk niet meer). Je bent ook graag nog lekker dicht bij mama, want ik kan je goed troosten als je in mijn armen ligt. Of dan vallen we samen in slaap in de zetel. Jij op mijn borst, wij samen, net zoals vroeger.

Nog even genieten

Nu kan dat. Ik kan alles meer loslaten. Toen Thomas er was, ging Matthias nog niet naar school, dus toen was voor veel knuffelen niet echt tijd. Maar als de jongens naar school zijn, dan telt enkel jij. Dus laat mij nog maar even genieten. Van de gekke geluidjes die je maakt. Van je babygeur. Van je kleine mini teentjes. Van je gezichtje, waar ik naar kan blijven staren. Van je warmte. Van het feit dat je nog perfect in mijn armen past. Van jou, kleine Casper. Van onze bubbel, samen. Wat ben ik gelukkig.