opvoeden bij autisme beschermen en loslaten
autisme zoon

Opvoeden bij autisme: de lijn tussen beschermen en loslaten

Mijn zoon heeft sinds hij zes was de diagnose van ASS. Ondertussen zijn we meer dan twee jaar verder en hebben we ons thuis al goed verdiept in zijn wereld. Maar de onzichtbare lijn tussen beschermen en loslaten heb ik nog niet gevonden.

Beschermen

Hij is mijn eerste kind. Bij een eerste kind is het normaal dat je grenzen nog wat minder los zijn, dan van een tweede of een derde kind. Hij is dan wel 8 jaar, maar nog lang niet zo zelfstandig als een ander kind van die leeftijd. We leerden hem kennen als een precieze jongen. Graag doet hij alles hetzelfde. Hij houdt ervan dat alles blijft zoals hij het kent, veranderingen maken hem nerveus en bang. Daarom hebben we hier toch heel wat structuur ingebouwd.

Vaste tijdstippen

In huis hebben we vaste tijdstippen om op te staan, te eten, op de Ipad, voor snoep… Dit geeft hem rust en dan blokkeert hij minder. We doen af en toe nog spontane dingen, maar veel minder dan vroeger. Meestal vertellen we hem al enkele dagen op voorhand hoe het weekend eruit ziet. We gaan mee in zijn behoefte van structuur om hem op zijn gemak te stellen. Maar soms voelt het ook aan als (over)beschermen.

onzichtbare lijn tussen beschermen en loslaten

Loslaten

Je moet je kind loslaten. Dat gebeurt al als ze baby zijn bij de onthaalmoeder, of dan als ze naar school gaan. Vertrouwen dat het goed komt. Dat is moeilijker met een zorgenkind.

Ik zou hem graag in een potje stoppen

Soms zou ik hem graag terug in een potje stoppen. Om hem te beschermen. De wereld is niet gemakkelijk voor mijn zoon. Teveel prikkels, teveel lawaai. Zaken die voor ons vanzelfsprekend zijn, begrijpt hij niet goed. Vanop de zijlijn moedigen we hem aan om dingen te doen, waar hij bang voor is. Stapje voor stapje. Elke stap is een overwinning.

Wat een kerel

Hij leert me door zijn ogen naar de wereld te kijken. Hij heeft zo’n goed en groot hart. Zijn weg zal altijd wat hobbeliger zijn dan bij een ander kind. Maar uiteindelijk zal hij zijn draai wel vinden. Daar wil ik op vertrouwen. Dus probeer ik mijn best te doen om hem op te vangen als hij valt, te troosten als hij verdrietig is, te sturen als hij hij vastloopt en te bemoedigen als hij onzeker is. Net als elk ander kind. Maar bij hem net dat tikkeltje meer.

Lees ook: Wanneer en hoe vertel je je kind dat het autisme heeft?

Nog tips nodig? Opvoeden bij autisme: 10 tips voor ouders

Hebben jullie het ook moeilijk met beschermen en loslaten?

Ik ben Mie. Mijn blog gaat over het moederschap. Ik neem je mee op avontuur met de nodige humor en drama. Hier vind je vooral eerlijke en herkenbare verhalen.

2 reacties

  • inge

    Ik snap je helemaal, maar herken zo wat je schrijft. Hier leven we ook op de structuur, omdat het rust geeft bij de kinderen. En hoewel ASS en HSP niet hetzelfde zijn, zijn er wel degelijk raakvlakken. als ik dan zie hoe sommige gezinnen dingen zo lekker spontaan kunnen doen, weet ik dat we hier dan dagen lang de naweeën daar van hebben. Of na een drukke week rust pakken.

  • Goofball

    ik denk dat we de uitdaging tussen beschermen en loslaten allemaal als moeders herkennen. Ik begrijp dat je zoons diagnose het er niet simpeler op maakt. Voor elk kind en ook moeder zal het telkens een ander ritme zoeken zijn.

Een reactie achterlaten