Mijn peuter en zijn fascinatie voor gewone zaken
Mijn peuter heeft oog voor detail. Dingen die lang niet zo boeiend zijn, vindt hij super fascinerend.
1. Lichtjes spotten
Zo is hij dol op lichtjes. In elke winkel heeft hij de lichtjes gezien. Zelfs de meest lelijke TL-lamp vindt hij wondermooi. “Mooi hé! roept hij enthousiast. Euh…prachtig.
2. Dieren
Aan de school van mijn oudste zit een hond. “Ondje” roept onze peuter telkens opnieuw. Iedere keer even enthousiast. Meestal lopen we erlangs, dus dan kan hij uitgebreid zwaaien alsof het zijn beste vriend is. Maar als de auto een keer iets dichter bij de school staat (omdat we ons weer eens moeten haasten), dan laat hij zich niks wijsmaken. “Ondje!” roept hij. Dan wil absoluut eerst het hondje gaan groeten, voor we de school binnen gaan. Ook als daar geen tijd voor is. Onze dierenvriend loopt gegarandeerd de verkeerde richting uit en ik spurt achter hem aan. Met een rood hoofd. En aan mijn andere hand een kleuter die angstig roept “We gaan te laat zijn!”
3. Vliegtuigen
Hij is ook weg van vliegtuigen. Alles wat enigszins lawaai maakt is voor hem een vliegtuig. Ook een brommer, grasmachine of een trein. “O!” roept hij dan. Hij spitst zijn oren, gooit resoluut zijn hoofd omhoog en speurt als een echte piloot de hemel af. “Piegtui”, roept hij uitgelaten. Als ik niet midden op de baan blijf stilstaan, sputtert hij tegen. Want een vliegtuig bekijken is toch veel belangrijker dan omver gereden worden. Als het verdwenen is, dan zwaait hij nog even en roept “weg”. Best wel schattig. Maar na de vijfentachtigste keer niet meer. Want als je erop gaat letten, dan vliegen er best veel vliegtuigen boven ons hoofd. Te veel…
4. Steentjes
Ook zijn fascinatie voor steentjes is legendarisch. Als een echte padvinder bekijkt hij elk steentje met nauwkeurige precisie. Dan kiest hij er altijd het meest modderige exemplaar uit (ja, wat had je gedacht!) om vast te nemen. Soms durft hij het nog eens in zijn mond te stoppen ook (als mama niet kijkt). Want het moet toch getest worden of er choco aan hangt.
Zo onbevangen naar de wereld kijken, dat moet toch leuk zijn. Dan denk ik: misschien moet ik toch maar wat minder stressen. Tot ik op mijn horloge kijk en denk: oeps, we gaan (weer) te laat zijn.
Hebben jullie dit ook?
Lees ook: de acht beste huisregels van een peuter
ps: maar het is wel bewezen dat een fascinatie heel goed is voor het kinderbrein. Oef!