Van de slechtste slapers naar oké slapers
Slapen was één van de dingen die ik graag deed voor ik moeder werd. Maar dat was buiten mijn kinderen gerekend. Soms denk ik: ‘Waarom hebben die dat niet mee van mij?’
De slechtste slapers
We kregen een kind dat nooit moe werd. Hij is nu 9 en nog steeds staat hij om 7u op in het weekend. Gelukkig weet hij ondertussen dat hij moet blijven liggen, want anders zou hij al om 5u opstaan. Dat hij dan als een olifant door zijn kamer loopt en met zijn waterfles lawaai maakt, dat nemen we er wel bij. Hij is gewoon altijd vroeg wakker. Dat heeft hij niet van mij…
Toen kregen we nog een kind. Vergeleken met het eerste kind viel het slapen wel mee. Af en toe een nachtmerrie, maar verder ging het prima. Enig minpunt, het is wel een kotser. En wat is nu de uitgelezen plaats om over te geven? Jawel, in je eigen bed natuurlijk! Dus de nachten dat ik als een zombie zijn lakens stond te verversen heb ik nooit geteld. Want het waren er te veel.
Daarna kregen we nog een kind. Dit kind was nog erger dan het eerste kind. Nooit gedacht dat dit nog kon! Twee jaar lang sliepen we heel weinig. Ondertussen werd ik ouder en vermoeider. Ze laten huilen deed ik niet. Dat kon mijn hart niet aan. Dus nam ik ze bij mij in bed. Het resultaat was dat er altijd wel één kind in ons bed lag. Was dat een goed plan? Nee. Maar het was nog altijd beter dan helemaal niet slapen of 20 keer moeten opstaan.
Het wordt beter mama’s
Ik weet dus wat het is om vaak op te staan ’s nachts. Om zo vermoeid te zijn dat je precies een zombie bent. Om te verlangen tot het weer bedtijd is, terwijl je nog maar net opgestaan bent. Maar lieve mama’s, het wordt beter. Deze blog is een hart onder de riem voor jullie. Want kijk naar ons, het ergste hebben we overleefd. Nu blijft ons bed zo goed als leeg. Af en toe komt er nog een kind met een nachtmerrie langs, maar meestal blijven ze in hun eigen bed.
De nachten zijn vaak weer van mij. Ik kan gewoon doorslapen en voel me ook veel energieker. Dus aan al wie ’s nachts moet opstaan, i feel you. Onze kids hadden onze veiligheid nodig, wat uiteindelijk te begrijpen is. Dus doe wat voor jou goed voelt. Niet omdat iedereen zegt wat je moet doen.
Oké slapers
Nog steeds zijn het vroege vogels, maar als ze redelijk slapen, dan ben ik al tevreden. We vragen toch niet veel he. Hopelijk krijg ik nu deze nacht geen drie kids in mijn bed, omdat ik dat hier zit te jinxen 🙈. In mijn hoofd was er al die jaren altijd 1 troost: ‘Wacht maar tot later mijn jongens, als jullie tieners zijn. Payback time!’
Hebben jullie ook slechte slapers?
Mieke
Ik ben Mie. Mijn blog gaat over het moederschap. Ik neem je mee op avontuur met de nodige humor en drama. Hier vind je vooral eerlijke en herkenbare verhalen.
Dit vind je misschien ook leuk
Sssht…mama doet een middagdut(je)
Er zouden geen kinderen in ons bed slapen!
8 reacties
Sanne
Ooh dat moet echt geweldig zijn als je weer kan doorslapen. Onze jongste is 6 en slaapt sinds een jaar of 2 redelijk goed, maar mijn eigen slaapritme is totaal om zeep. Ik word nog steeds vaak wakker en ben nog altijd om 5u30 op omdat dat zolang de gewoonte was… Slaap is echt zo zwaar onderschat.
Mieke
Oh zo lastig voor jou! Hopelijk krijg je snel je gewone ritme terug.
Evi
Tuur was als een baby een ramp qua slapen. Intussen slaapt hij goed door maar hij is steevast elke ochtend rond 6u wakker 😔 Gelukkig weet hij ook intussen dat hij tot het schaap groen is in bed moet blijven liggen 😉
Kris10
Ik vind het altijdr grappig (of tragisch) wanneer mama’s mij vragen wanneer het beter wordt. Hier zes and counting in ieder geval 🙂
Mieke
Hier is het gelukkig al wat beter. Succes daar!
Goofball
ik ben als moeder heel gedisciplineerd geworden in het zelf veel vroeger dan voor ik moeder was in bed te kruipen. Want gedurende vele jaren zijn al mijn nachten toch wel paar keer onderbroken. Het eerste babyjaar echt vele keren en dat dunde dan naar de peuter/kleuterjaren uit tot 1 à 2 keer (nachtmerries, dorst, niet kunnen slapen, in bed geplast). Ja ze hebben onze geborgenheid nodig eh en het groeit er effectief uit.
in ons bed hebben ze nooit gelegen eens de zijslaper ontgroeid was, maar zo een paar keer een knuffel gaan geven en even troostknuffelen om ze weer met gerust hart te laten verder slapen wel. en dus kruip ik minimum 30 minuten à 1u vroeger dan ooit in bed, zodat ik netto evenveel slaap overhou. Zolang ik borstvoeding gaf (2x 2j ongeveer) hielp voeden ook wel om ook mij hormonaal weer een slaapboost te geven en snel in te slapen.
Intussen zijn mijn nachten quasi nooit meer onderbroken maar heb ik echt een zeer goed bioritme met veel slaap.
Evi
Tuur was als een baby een ramp qua slapen. Intussen slaapt hij goed door maar hij is steevast elke ochtend rond 6u wakker 😔 Gelukkig weet hij ook intussen dat hij tot het schaap groen is in bed moet blijven liggen 😉
Mieke
Ja gelukkig weten ze dat nu al en doen ze dit ook!