Strijken doe ik niet meer
doodeerlijk

Strijken doe ik niet meer!

Loslaten kan ik niet zo goed. Ik geef het toe. Maar in het moederschap moet je wel. Dus sommige dingen heb ik leren loslaten. Zoals het strijken en dat ging verbazend vlot!

Strijken doe ik niet meer

Waarom zou ik tijd en moeite steken in het strijken van kleren, als mijn kinderen hun kledij in bolletjes op de grond gooien ’s avonds? Het liefst nog naast de wasmand mét de onderbroek nog in de jeans. Herkenbaar? Jullie denken nu waarschijnlijk dat ik geen strijkplank heb. Maar ja, toch wel. Een hele dure zelfs (dank u mama!). Die heb ik gekregen bij de geboorte van onze zoontjes. Want drie jongens, dat betekent veel was. Dat is ook zo.

Zakdoeken strijken of lakens

Je hebt zo van die mensen die lakens strijken. Of zakdoeken. Of onderbroeken. Serieus? Dat heb ik nooit begrepen. Want lakens worden toch gekreukt als je erop ligt. In zakdoeken snuit je gewoon je neus. Dus waarom zou je daar moeite voor doen. Plooien werkt voor mij gewoon beter. Dat gaat sneller en het is minder gedoe. Gelukkig draagt mijn man bijna geen hemden. Dus de stap naar het niet meer strijken is daardoor veel gemakkelijker.

We lopen er ongestreken bij

Wanneer ik mijn strijkplank dan wel eens uithaal? Om strijkparels te strijken. Want plooien lukt niet, anders zou ik het zeker doen. Ik kan er ook voor kiezen om mijn strijk uit te besteden. Iemand anders betalen, maar waarom zou ik dat doen? Zo werkt het ook prima. Ik heb meer tijd om andere dingen te doen. Zoals spelletjes spelen of een boek lezen. De keuze tussen lezen en strijken is snel gemaakt. We lopen er dus vaak ongestreken bij, mijn kinderen en ik. Mijn man ook, want die strijkt natuurlijk ook niet. Maar verder zijn we gelukkig. Wat verfrommeld misschien wel, hé als het dat maar is.

Wie strijkt hier nog niet?

Ik ben Mie. Mijn blog gaat over het moederschap. Ik neem je mee op avontuur met de nodige humor en drama. Hier vind je vooral eerlijke en herkenbare verhalen.

7 reacties

Een reactie achterlaten