Het is hier stil. Mijn batterijen zijn helemaal leeg. Mijn lichaam op. Onze jongste nachtbraker zorgde voor een gigantisch slaaptekort. Deze winter waren de kids heel veel om de beurt ziek. Geen oplaadmomenten meer door Corona. Veel verdriet over de oudste. Gepieker ’s nachts. Het deed me kraken. Het werd donker in mijn hoofd. Ik zag geen lichtpuntjes meer. De moed zakte me in de schoenen. Nergens meer zin in. Nergens energie voor. Ik snakte alleen nog maar naar rust. Maar mijn gezin kon ik niet zomaar ergens parkeren. Kids maken nu eenmaal lawaai. Ik kon er alleen niet tegen. Opstaan ’s morgens was elke dag een gevecht in mijn…