Vroeger schreef ik hier een artikel waar je als mama gelukkig van wordt. Want soms is het best lastig en zwaar dat opvoeden. Dan probeer je je te focussen op de goede dingen, de kleine gelukjes. Nu is het dus tijd voor deel 2. Hier krijg ik ook gelukskriebels van:  Als ze nog eens op je schoot kruipen en je ze ‘heel even’ ongestoord kan knuffelen (lees: platduwen). Zonder dat ze snel weglopen ?.  Als ze zeggen dat je hun beste vriend bent. Dan groei ik toch een centimeter of vijf. (denkbeeldig helaas ?) Indien ze iets grappigs of leuks doen. Dan sta je daar te blinken en denk je: die is…