Als er kinderen wenen, dan denk ik altijd eerst: ‘Oef het zijn de mijne niet!’ Dan pas komt als tweede gedachte: ‘Ocharme, die mama/papa.’ Ik moet er helaas eerlijkheidshalve bij zeggen dat het 80% van de tijd wel één van mijn kids is, die weent roept. Ik heb er dan ook drie. Dus er is wel veel kans dat er ééntje niet tevreden is. Daarom even een blog, wat je kan doen als je kind niet meewerkt. Ik haal opgelucht adem Dus…als er eens een ander kind aan het zeuren is, dan voel ik me opgelucht. De dagelijkse strijd ook eens bij een ander zien, zorgt ervoor steun. Dan kijk…