Zoals de traditie het wil, schrijf ik jou elk jaar een brief. Dit jaar ben je zeven en ik loop drie dagen achter. Maar hier is hij dus eindelijk. Mijn sandwichkind Lieve Thomas, Mijn middelste kind. Mijn sandwichkind. Gevangen tussen de oudste en de jongste. De moeilijkste positie van alle drie lijkt me. Dat merken we soms ook. Zeven jaar geleden werd je geboren. Het lijkt alsof het gisteren was, maar ondertussen ben je uitgegroeid tot een flinke, enthousiaste kerel. Het eerste leerjaar doet je goed. Het is echt gek hoeveel je al gegroeid bent dit jaar, de kleuter is helemaal verdwenen. Na een schooldag heb je nog veel energie…