Ik slaap ’s nachts niet zo vast. Ik denk soms dat ik eerder waak, zoals een hond. Telkens als mijn boys huilen, schrik ik wakker. Van de minste kik die ze geven, rinkelen er alarmbellen in mijn hoofd. Dan sta ik op om ze te troosten. Want ik wil dat ze zich veilig voelen. Dat ze weten dat mama er altijd is als ze me nodig hebben. Mijn man waakt niet Mijn man vindt het zever. Hij daarentegen waakt niet. Hij slaapt. Blokvast en potdoof. Om jaloers op te zijn! In het begin dacht ik dat hij erom deed. Ik verdacht hem ervan dat hij gewoon lag te wachten tot…