Thomas babbelt II

Soms zijn die uitspraken van mijn kids zo grappig. Daarom ben ik die gaan bijhouden. Ondertussen zijn we toe aan editie twee van de middelste.
Hier komen ze:

“Wie heeft er een scheetje gelaten? Ikke!” Zo enthousiast als iets.

Het regent super hard. “We gaan niet naar school kunnen.” Ha, goed geprobeerd!

“Jij hebt dat lekker niiiieeet.” Op zo’n uitdagend toontje. Ik had zin om terug te roepen, jij ook niiieeet. Maar ik kon me nog net inhouden.

“Koekjes zijn mijn beste vriendjes.” Heeft ie van zijn moeder! ?

“Sorry mama. Ik zal het nooit meer doen. Krijg ik nu een koek?” Deze opvoedingsles is niet echt goed blijven hangen.

“Ik heb geen piemel meer!” Roept hij midden in de winkel. Oké, fijn dat je dat wou delen met heel de wereld. Er klopt trouwens niets van.

“Dit blader is mooi mama.” Mengeling van blad en bladeren.

“Dat is hard. Maar gelukkig heb ik tanden.” Ja gelukkig wel.

“Je mag eens van mijn lolly likken hoor mama.” Joepie! Maar ik ga toch passen…

“Ik pasop wel voor die muur.” pasoppen is het nieuwe oppassen.

Thomas valt. “Doet het pijn?” vraag ik. “Het doet een klein beetje pijn en ook een klein beetje niet.” Dat is eerlijk.

“Straks ga je protjesmuziek horen in mijn broek.” Haha, zalig toch?

Hier vind je de eerste editie.

Tot gauw,
Mie