Ik gaf mijn kind maar vier dagen borstvoeding
borstvoeding

Ik gaf mijn zoon maar vier borstvoeding

Mijn derde zoon kreeg vier dagen borstvoeding. Toen schakelde ik over op flesjes. Ben ik achteraf blij met de keuze? Zeker en vast. Maar toen voelde het écht niet goed.

Mijn borstvoeding parcours

Mijn vorige twee kids kregen telkens borstvoeding. Maar dat ging niet altijd even goed. Dus ik stond niet te springen voor nog een keer. Toch wou ik het een kans geven.

Maar het kwam allemaal niet goed op gang. Casper zoog wel en maakte slikgeluidjes, waardoor we (ook de vroedvrouwen) dachten dat hij goed dronk. Hij viel meestal na 10 min. drinken in slaap de eerste dagen. Dus we dachten dat het goed ging. Maar blijkbaar kreeg hij niet genoeg binnen. Hij deed zelfs op dag vier hoge koorts in het ziekenhuis, waardoor we nog een dag langer moesten blijven. Dorstkoorts noemden ze dit. Ik was gewoon mijn kind aan het uithongeren, omdat ik per sé borstvoeding wilde geven. Wat een rotgevoel was dit. Ik voelde me zo’n slechte moeder.

Starten met kolven

Dus gingen we over op flesjes. Ik kon ondertussen 24 uur kolven om de melkproductie op gang te brengen en daarna nog eens proberen aan te leggen. Dus begon ik met kolven. Want opgeven wou ik niet. Maar zo simpel was het niet. Ik moest om de drie uur kolven, maar om de 3,5 à vier uur flesjes geven. Waardoor de flesjes en kolfmomenten door elkaar begonnen te lopen en er geen tijd was om te rusten. Daardoor werd ik al snel een wrak.

Thuis liep het ook niet goed. Mijn middelste had buikgriep en gaf vier dagen aan een stuk over. Hij was zelfs zo ziek dat ze op den duur niet meer naar het ziekenhuis kwamen en ik voelde me schuldig dat ik er nu niet voor hem was. Al die gevoelens door elkaar, ik heb veel tranen gelaten die eerste dagen.

Stoppen met de borstvoeding

Toen mijn zus op dag vier op bezoek kwam, ben ik ingestort. Samen met manlief overtuigde ze me om te stoppen met de borstvoeding. Want als het nu al zo moeilijk liep, hoe ging het dan thuis doen, terwijl er nog twee kids waren om voor te zorgen? En ze hadden gelijk. Maar wat heb ik me schuldig gevoeld. Dat ik Casper niet kon geven wat hij verdiende. Terwijl dat eigenlijk echt bullshit is.

Flesvoeding is niet minder goed dan borstvoeding. Natuurlijk is het knap als je lang kan voeden, maar voor mij is het niet weggelegd. Het is nu zo. Ondertussen ben ik eigenlijk best blij dat hij nu flesjes krijgt. Veel gemakkelijker voor mij, want de papa kan meehelpen. Casper zat ook sneller op minder voedingen en dat is gewoon handig.

Lieve mama, voel je niet schuldig

Ik ben steeds open geweest over de vraag waarom ik flesvoeding gaf en ik ontdekte dat veel mensen er bij een tweede of derde kind zelfs niet meer aan beginnen. Ze gaven direct flesjes. Dus dat ik het geprobeerd heb, daar kan ik alleen maar trots op zijn. Aan al wie nog twijfelt, volg gewoon je gevoel. Het is iedereen zijn eigen keuze en daar moeten we respect voor opbrengen. Want is het al niet moeilijk genoeg om mama te worden, zonder dat je direct met een gigantisch schuldgevoel opgezadeld wordt? Gaat het goed, zoveel te beter. Maar als het niet goed gaat, voel je dan niet schuldig. Je bent ook een goede mama.

Lees ook: De borstvoeding lukte niet en ik vond er maar niks aan

Ik ben Mie. Mijn blog gaat over het moederschap. Ik neem je mee op avontuur met de nodige humor en drama. Hier vind je vooral eerlijke en herkenbare verhalen.

4 reacties

Een reactie achterlaten