Een andere aanpak bij je derde kind

Vorig jaar schreef ik al over de verschillen tussen mijn eerste en tweede kind. Dingen die ik als moeder anders aanpak. Nu is kind drie er en heb ik nog een andere aanpak.

Bij mijn derde kind heb ik een andere aanpak

Oefening baart kunst zeggen ze dan. Het moederschap is telkens je aanpak bijsturen na elk kind. Het wordt helemaal hilarisch bij kind 3.

1. ziek zijn

• kind 1: Oei, hij niest! Hij zal toch niet ziek worden zeker? Bij de eerste koorts, snelde ik als een overbezorgde moeder naar de dokter.
  kind 2: Hij heeft koorts. Och, het zullen wel tanden zijn. Of één of andere virale infectie (ik haat dat woord). Niks aan de hand. We lossen dit wel zelf op met onze eigen trucjes.
  kind 3: Ik ga nu echt niet met een peuter, kleuter en baby in de wachtzaal gaan zitten. Straks breken ze alles af. Nog even wachten, misschien gaat het vanzelf over.

2. tijd is rekbaar

• kind 1: Ik zat ‘s middags nog in mijn pyjama en had me zelfs nog niet gedoucht. Al mijn tijd ging naar de baby. Voeden, verversen, weer voeden…
  kind 2: Heeft hij weeral honger? Even sussen met een tuut, want de oudere broer kan ook wat aandacht gebruiken. De dutjes en hongermomenten werden wat rekbaar (geen haar op mijn hoofd dat er nog aan dacht om hem wakker te maken om te eten!) en de tweede was vooral een ‘ik-ga-mee-baby’.
  kind 3: Het werd wat drukker. Want kind 1 moet naar de zwemles, kind 2 naar de turnles en ze moeten ook nog beiden toonbaar en op tijd op school staan. Vaak was het schrikken als ik op de klok keek: “Is het weeral tijd om ze te gaan halen?”

3. spelen

• kind 1: Er is tijd om te spelen, boekjes te lezen, turnoefeningen te doen of naar ze te zitten staren als ze slapen (daar kreeg ik nooit genoeg van). Of toch als ze wat ouder zijn en niet meer om de drie uur moeten eten.
  kind 2: Geen tijd meer om van alles te doen. Er zijn nu TWEE kinderen om mijn aandacht over te verdelen. Ik probeerde de kruipende baby in de gaten houden en op hetzelfde moment achter een uitzinnige kleuter aan te hollen.
  kind 3: Ik ben veranderd in een scheidsrechter die de oudsten uit elkaars haren probeert te houden. Daarnaast geef ik de baby een flesje en help ik bv. grote broer met zijn schoenen. Zotjes wat ik ondertussen allemaal kan met maar één hand.

4. chips/choco

• kind 1: Hij was twee jaar of zo toen hij voor het eerst een chipje proefde op een feest. Hij kende het niet, dat vonden we net goed. Hij was toch nog te klein…
  kind 2: Hij proefde zijn eerste chipje toen hij een jaar was (hij had een paar tanden, maar dat ging). Hij zag zijn broer chips eten en wou er natuurlijk ook. Daar gingen mijn principes. (zelfde met choco.?)
  kind 3: Misschien verbreken we nu wel het record van één jaar? Haha!

5. speelgoed

• kind 1: We gingen vol enthousiasme speelgoed kopen en laadden ons huis helemaal vol met kinderdingen. Hij moet toch iets hebben om mee te spelen?
  kind 2: Bij elke volgende verjaardag denk ik: “a.u.b. geen speelgoed maar iets nuttigs.” Mijn huis staat al vol. Ik heb amper een plekje voor mijn eigen spullen.
  kind 3: Met een speelkamer, een park en een wieg staat mijn huis VOL. Ik vind er nog amper mijn kinderen in terug. Indien je je nek wilt breken, ben je van harte welkom voor een bezoekje.

6. toiletbezoek

• kind 1: Alleen naar het toilet gaan is gedaan. Kind 1 gaat steeds mee.
  kind 2: Twee kinderen die mee naar het toilet gaan, no thanks. Dus probeer ik zo snel mogelijk terug te zijn. Voor het huis een make-over krijgt of er iemand een blauw oog heeft. Ik kan -echt waar- vanaf nu in 30 seconden naar het toilet gaan.
  kind 3: Ik leg de baby voorlopig nog even veilig in het park als ik naar het toilet moet. Want voor ik het weet, wordt hij anders geplet door zijn overenthousiaste broers. Aaike broer, wordt al snel een stomp…

7. slapen

• kind 1: Een klein kreuntje en ik stond al aan zijn wieg. Alles nog oké?
  kind 2: Een klein kreuntje en ik bad dat hij nog even sliep. Nog even, please.
  kind 3:  Waar we vroeger nog thuisbleven voor dutjes, doen we dit nu absoluut niet meer. Kind drie slaapt overal. In de draagzak, in de auto of buggy. Eten krijgt hij tussendoor.

8. gevoel

• kind 1: Aargh! Wat is dat hier? Waarom weent die kleine nu? Doe ik het wel goed???
  kind 2: Och, we can do this. Zijn broer is toch ook groot geworden.
  kind 3: De derde draait gewoon mee in de routine. We kunnen dat!

9. liefde

• kind 1: Mijn hart zwol op van alle liefde voor hem. Zo gek hoe graag je dat hummeltje kan zien.
  kind 2: Met de komst van mijn tweede groeide mijn hart gewoon mee. Er is meer dan genoeg liefde voor allebei.
  kind 3: Ik zie mijn bengels doodgraag. Driedubbel en dik.

We houden het toch maar bij drie…

Tot gauw,
Mie