We go way back: hoe we elkaar leerden kennen
Vandaag zijn we 13 jaar samen. 4 maart 2009 startte ons verhaal samen.
Hoewel het een speciale dag blijft, vieren we het eigenlijk niet echt. Onze trouwdatum nam deze plaats in. Maar het blijft wel leuk om aan ons begin terug te denken.
Hoe het begon…
Aangezien ik 40 dagen moet bloggen, neem ik jullie even mee.
Ik was net afgestudeerd en kwam terecht in een school waar ik nu ook nog werk. Maar toen waren er veel te veel leerkrachten en was het moeilijk om werk te vinden. Helemaal anders dan nu dus.
In november 2008 ging er een leerkracht van het eerste leerjaar in zwangerschapsverlof en mocht ik haar vervangen. Het was een leuke school met toffe leerkrachten. Ik amuseerde me en voelde me er snel thuis. David werkte er ook. Hij stond toen in het derde leerjaar. In het begin vond ik hem wat arrogant. Hij zei nooit hallo terug en we babbelde niet zoveel met elkaar.
Dat veranderde toen mijn koor (dat nog maar net gestart was) mannen zocht. Ik vroeg hem of hij het zag zitten om eens te komen. Hij zei: ‘Ik weet niet of ik elke vrijdagavond zal kunnen.’ Ik vond dat maar een raar antwoord. Maar toen het vrijdag was zei hij: ‘Vanavond ga ik mee.’ We reden samen naar het koor en konden goed praten. Vanaf die dag ontdekte ik dat hij helemaal niet arrogant was, maar zelfs grappig en leuk.
Ons verhaal tot nu
De collega’s kregen al snel in de gaten dat het goed klikte tussen ons. Ze pushten en maakten er grapjes over. ’s Avonds stuurden we elkaar berichtjes via Facebook. Ik stond zelfs op Carnaval met een spandoek te zwaaien toen hij met zijn fanfare langskwam.
Toen kwam de dag dat we onze gevoelens niet langer konden verbergen. We kusten in de leraarskamer toen iedereen op woensdagmiddag al naar huis was. Eerst was ik bang voor de reactie van onze baas. Een interim met een collega. Maar hij heeft er gelukkig nooit een punt van gemaakt.
Ik ging in juni van dit jaar alleen wonen. In de zomer kwam David vaak bij mij logeren en in september besloten we dat hij bij mij kwam wonen. Ik was bang dat we te snel gingen, maar het voelde goed. Na twee jaar samenwonen kochten we ons huis. Daarna kwam onze hond en nog een jaar later trouwden we.
We begonnen samen aan het verhaal van drie kinderen
En zie ons nu. Drie kinderen later ben ik nog steeds gelukkig met hem. We weten wat we aan elkaar hebben en vormen een goed team. In de hectiek van ons leven, hebben we soms te weinig tijd voor elkaar. Maar we weten dat dit erbij hoort en genieten van onze gestolen momentjes.
Lieve schat, je bent mijn rots, mijn steun en mijn grote liefde. Dankbaar met jou in mijn leven.
Blog 3/40 van 40dagen bloggen
Mieke
Ik ben Mie. Mijn blog gaat over het moederschap. Ik neem je mee op avontuur met de nodige humor en drama. Hier vind je vooral eerlijke en herkenbare verhalen.
Dit vind je misschien ook leuk
36 weetjes over mezelf
Mie doet mee met 40 dagen bloggen!
14 reacties
Oma
Het blijft een mooi verhaal,en …het blijft spannend,want na 3 kids weer een hone enz enz…😘
Mieke
Ja klopt 😉, maar geen kindjes meer hoor!
fieke
Zo’n mooi verhaal! Nog heel veel mooie jaren samen toegewenst!
Mieke
Dank je wel! Wat lief 😘!
Anne
Mooi koppel!
Blijf maar lang gelukkig samen 🙂
Mieke
Dank je! Zullen we doen 😉.
Inge
Wat superleuk om jullie verhaal te lezen! Jullie zijn een mooi stel! Op naar nog meer mooie jaren vol liefde, geluk en gezondheid. En de mindere momenten, maken dat jullie alleen maar sterker samen worden 😘
Mieke
Dank je wel lieverd!
Evi
Wat een mooi verhaal! Ik wens jullie nog geweldig veel mooie jaren samen 😘
Mieke
Dank je wel, wat lief! 😘
Kris10
Proficiat! Jullie zijn een mooi duo!
Mieke
Wat lief, dank je!
Goofball
Ik vind dat wel straf dat veel mensen de dag weten dat ze elkaar ontmoetten?
Fijn verhaal….’k ben ook voor een collega gevallen als externe
Mieke
Ja, die dag blijft je wel bij. Oh leuk, dat hebben we dan gemeen.