-
Vijf beelden, vijf dingen #3
Soms zeggen foto’s meer dan woorden. Deze rubriek vond ik terug bij Evi en bij Kristien. Op mijn blog is het ook al de derde editie. Lezen jullie mee? Hierbij wat uitleg bij de foto’s. Eind augustus gingen we naar het Wonderweekend in Meise. Dat is een soort festival, maar dan speciaal voor kinderen. Het was geweldig. We deden het blotevoetenpad, genoten van een show, maakten een spooklichtje, deden workshops… Maar het leukste van alles? Slapen in een kartonnen doos. Helaas voor ons passeerde er die avond een onweer met hevige regen. We werden kletsnat, maar gelukkig bleef het in de doos droog. Oef zeg! Nu ik weer aan het…
-
Mama biecht op #2
Het leek me wel leuk om wat dingen op te biechten. Want ik ben helemaal niet zo’n perfecte moeder. Eerder gemakkelijk en praktisch, zo zou ik mezelf omschrijven. Lees je mee? Ik ben mijn kids soms beu Nooit gedacht dat ik dit ging zeggen, maar het is dus wel zo. Na twee maanden zomervakantie ben ik oprecht blij dat ik weer kan werken. Terwijl veel mama’s het lastig vinden dat ze niet genoeg bij hun kinderen zijn, heb ik dat helemaal niet. Ik denk vaak dat ik teveel in hun buurt ben 🙈. Natuurlijk zie ik ze doodgraag en zijn ze best grappig, geweldig en zoveel meer. Maar ze zijn…
-
Twee maanden ‘verlof’
Als leerkracht in het basisonderwijs heb ik behoorlijk wat vrije vakantiedagen. Dat is niet altijd een zegen. Ja, ik weet het, ik mag niet klagen. Twee maanden thuis, wie zou dat nu niet willen? Geen stress, geen werkdruk, geen rush. De 10 minuten zonder ruzie zijn de beste van de dag En toch… Als ik alleen met mezelf thuis was, dan zou ik inderdaad niet klagen. (Of toch, misschien zou ik me dan wel vervelen.) Maar nu? Geen tijd voor! Ik heb drie aapjes die mijn aandacht vragen. Kindjes die steeds hetzelfde speelgoed willen of altijd op HETZELFDE moment op de schommel willen zitten (van beurtrollen en delen hebben ze nog nooit gehoord). Ze…
-
Toen waren er weer lichtpuntjes
De voorbije maanden waren kak. Sorry voor het woordgebruik, maar het was zo. Ik heb erg diep gezeten, het werd donker in mijn hoofd. Het was allemaal teveel, te lastig. De diagnose van de oudste, was echt een rouwproces. Ik wierp de handdoek in de ring en wou alleen nog maar rust. Helaas kan je bij een gezin met drie kinderen niet zomaar de deur dichtgooien met de mededeling: “Dat ze hun plan moeten trekken en dat het nu tijd is om aan mezelf te denken.” Hoewel ik daar echt soms zin in had. Gelukkig kreeg ik van alle kanten hulp. Ik was steeds heel open tegen iedereen en kreeg…
Dit vind je misschien ook leuk
Het stokje van Sanne
Toen werd het donker in mijn hoofd
Weetjes over m(i)e
-
De zotte rollercoaster van het ouderschap
Mama zijn is een deel van mijn leven. Een groot deel. Een geweldig deel ook. Ik ben de uitdaging met open armen aangegaan en ik heb 0,0 spijt als ik naar mijn drie kids kijk. Want zij zijn echt waar het beste wat ik ooit gemaakt heb. Door hen ben ik een mama geworden en dat is echt waar het beste gevoel dat je kan hebben. Ik probeer dat voor ogen te houden als ik weer eens aan het vloeken ben. Of als er weer eens een kind ziek is. Het moederschap is zo geweldig, maar ook zo intens. Je kan het ouderschap het best vergelijken met een dagje in…
