Nu ik 27 weken zwanger ben is dat één van de meest gestelde vragen. Mijn hart zegt ja, mijn hoofd zegt misschien. Want ik ben eigenlijk geen borstvoedings-mama.
Geen succes
Bij mijn eerst zoon liep het snel verkeerd. Ik weet nog steeds niet hoe het kwam, maar hij zoog niet hard genoeg waardoor er geen melk kwam. Ik ben ook in het ziekenhuis niet goed begeleid geweest. Terwijl ik al veel vroeger moest beginnen kolven, zeiden ze daar niets van en lieten ze me maar sukkelen. Het was er ook een ware babyboom, waardoor ze veel te weinig tijd hadden om me op weg te helpen. Dus eindigde ik in het sukkelstraatje…geen melk, een hongerige/huilende baby en een oververmoeide mama. Met de vroedvrouw probeerden we het volgende uit: eerst aanleggen, daarna kolven en de resterende melk in een flesje geven. Op den duur was ik de hele dag bezig met eten geven en ik kreeg er echt een hekel aan. En geen enkele voldoening! Terwijl het niet goed voelde, deed ik door. Als ik er nu op terug kijk, dan was ik eigenlijk echt gek. Het liep zo vierkant als het maar kon, maar toch wou ik niet opgeven. Toen ik na 2,5 maanden een borstonsteking kreeg, gaf ik me gewonnen.
Hard werken
Bij de tweede zoon was ik gelukkig heel wat wijzer. Ik had zoiets van: we zien wel. En het ging beter. Misschien was ik rustiger, ik weet het niet. Hij was een goede drinker, ik had voldoende melk en alles verliep behoorlijk goed. Bijna drie maanden kon ik borstvoeding geven. Maar zo ‘zalig’ heb ik dat eigenlijk nooit gevonden. Het is vooral hard werken. Niemand kan de voeding eens overnemen. In het begin was het zoeken, met de nodige tranen en was ik heel onzeker dat het weer fout zou lopen. Ik zat ook nog met een ander kind, die dan tijdens de borstvoedingsmomenten vrij spel had. Gelukkig was hij echt wel flink. En die vermoeidheid van de onderbroken nachten is toch niet te onderschatten vind ik. Want nee, hij sliep echt niet door.
Derde keer?
Dus een derde keer? Ik voel me enerzijds een beetje verplicht naar mijn laatste zoon. De andere twee kregen het, dus ik vind dat hij er ook recht op heeft. Maar of ik het lang zal volhouden? Eerlijk, ik weet het niet. Er zijn nu nog twee kinderen om voor te zorgen. We zien wel dag per dag. Gelukkig weet ik dat flesvoeding even goed is. Beter een happy mama met flesvoeding, dan een depri mama met borstvoeding.
Wat zijn jullie ervaringen met borstvoeding?
Tot gauw,
Mie
Lastige start en een paar hobbels on the road maar ondertussen 18 maanden aan het borstvoeden. De zoon drinkt steeds minder en ik hoop dat het zo vanzelf zal uitdoven. Maar absoluut: happy mama, happy baby. Nog meer dan ‘ook recht op borstvoeding net zoals de broers’ heeft baby 3 nood aan een lieve mama. (en papa)
Dank je voor je reactie. Wat lief! Respect hoor om het 18 maanden vol te houden. Ik heb nu echt iets van: we zien wel. Ik geef het een kans en lukt het, zoveel te beter. Als het niet lukt, dan heb ik het tenminste geprobeerd.
Ik zou mss zeggen probeer het nog eens.
Ik zelf geef momenteel 1,5jaar borstvoeding.
Amai, respect hoor! Ja, ik ga het zeker proberen. En dan zien we wel.
Top, dat je het een kans wil geven. Ik duim ?? alvast voor je.
Dank je! Wat lief 🙂
[…] 27 weken: Ik begin al te waggelen, want mijn buik groeit maar door. Veel mensen vragen me of ik borstvoeding ga geven. Mijn antwoord vind je hier. […]
[…] vorige twee kids kregen telkens borstvoeding. Maar dat dit niet altijd even goed liep, dat kon je hier al lezen. Dus ik stond niet te springen voor nog een keer. Toch wou ik het een kans […]